Verstokte Texel-fans:
volop vakantieplezier in
eigen land
ca
Met vakantie gaan betekent ook in Ne
derland meer en meer steeds verder
weggaan. De opgetogen verhalen van
thuiskomers glijden opmerkelijk vlug en
vaak die richting uit. Vakantierapporten
welke afwijken van het patroon 'wat je
ver haalt, is lekker' komen amper aan
bod, of ze worden overstemd zodra de
zoveelste Nepal-ganger of oerwoudrei
ziger zijn zware geschut in stelling
brengt. Toch bestaat ze wel degelijk, de
groep die vindt dat vakantieplezier in ei
gen land net zo voor het oprapen ligt.
Wie het niet gelooft, zou in het najaar
eens een inzicht moeten krijgen in de re-
serveringsaanvragen voor een plaats op
Hoog Koog, het complex recreatiebun
galows dat op het eiland Texel nabij De
Koog wordt geëxploiteerd, in de eerste
plaats voor medewerk(st)ers van de Ra-
bobanken met hun gezinnen. Omstreeks
deze tijd vinden de inschrijfformulieren
als gebruikelijk weer op ruime schaal
hun weg naar de plaatselijke banken en
de Centrale Rabobank. Beheerder Van
Bekkum, aan de vooravond van een
grootscheepse renovatie waarbij het
gros van de dertig bungalows op Hoog
Koog een algehele modernisering onder
gaat, wil er een lief ding onder verwed
den dat de oude getrouwen ook ditmaal
bij de aanmeldingen weer behoorlijk ver
tegenwoordigd zullen zijn. 'Dat geduren
de het tijdvak van de schoolvakanties de
vraag het aanbod aanzienlijk overtreft is
al jaren gewoonte, 'stelt hij vast, 'maar
daarnaast doet zich ook het verschijnsel
voor dat je vanaf pasen en in de herfst
nogal eens een behoorlijke toeloop ziet
van mensen die zo langzamerhand ge
rust bestempeld mogen worden als de
vaste klanten in dat voor- en naseizoen.'
De feiten onderstrepen zijn gelijk. Op ge
zette tijden bezorgt de PTT aan de Bos-
randweg in De Koog prentbriefkaarten
van 'vaste klanten' die incidenteel hun
vakantieheil elders hebben gezocht. De
teksten achterop spreken boekdelen.
'Hartelijke groeten en tot ziens'. Ook de
cijfers liegen er niet om. Er zijn
Texel-gangers die zonder ook maar een
jaar te verzuimen al op Hoog Koog ko
men sinds het dertien jaar geleden werd
opgezet. Rabobank-directeur Peet de
Groot uit Tijnje met zijn hele gezin is wel
een van de meest verstokte Hoog Koog-
en Texel-fans. Tien zomervakanties
brachten hij en de zijnen er tot op heden
door, nog gezwegen van de korte na
jaarsbezoekjes waar dezelfde plaats van
bestemming voor gold. Zelfs het jaar dat
men door loting aanvankelijk buiten de
prijzen viel, kwam er op het laatste nip
pertje toch nog een oplossing toen een
ander gezin verstek liet gaan. En het reis
doel voor de komende vakantie? 'Als het
aan ons ligt wordt het ook dan weer
Texel en opnieuw Hoog Koog. We heb
ben werkelijk niets te klagen, dus waar
om zouden we? Die vakantie, dat is nooit
een punt. Als ik een enquête uitschrijf
waar de dames heen willen, dan ken ik
de uitslag bij voorbaat,' stelt de heer des
huizes vast uit naam van diens echtge
note en de woelwaters Marijke (11Tie-
teke (8) en Ali-Rixt (7). Uit eigen overtui
ging wordt daar nog de constatering aan
vastgekoppeld: 'In een tent of caravan
krijgen ze mij met geen stok. Je moet
goed opassen, anders stoot je je hoofd
aan het plafond. Ik hou het liever een
beetje comfortabel. Daarom staat dit
me wel aan hier. Het buitenland? Dat
valt dikwijls goed tegen. Je hebt het
daarginds ook allemaal maar af te wach
ten. Dan loop je in eigen land over het al
gemeen gesproken toch wat minder risi
co. Vroeger lag dat buitenland misschien
nog wat gemakkelijker en meer voor de
hand, maar vergeet niet, nou heb je ook
de kinderen. Die vinden op Hoog Koog
volop aanspraak. Je treft meestal wel
een familie die er vorig jaar ook was. De
dochters ontmoetten hier meteen alweer
Tineke, Jolanda en Ronnie - hun speel
kameraadjes van verleden jaar die ze
ogenblikkelijk herkenden. De familie
naam van die kinderen kennen ze niet
eens, maar bij dat weerzien kon de va
kantie voor hen eigenlijk al niet meer
stuk. Ik geloof dat de invloed van die kin
deren op je vakantiebestemming groter
is dan je zelf misschien geneigd bent te
denken. Voor hen hoeft het ook niet zo
bepaald dat je einden moet reizen, uren
en uren moet rijden. Op weg hierheen
vroegen ze jaren geleden al voor de kop
van de Afsluitdijk of we nog niet haast
aan het einde waren van de rit. Nu doden
ze van lieverlee maar de tijd met het
lezen van een boek of het tellen van de
lelijke eenden en de volkswagens die we
onderweg tegenkomen. Heus de jeugd
gaat telkens weer met plezier mee op
pad hierheen. Wat ook veel waard is, ze
lopen hier geen gevaar en je hebt geen
last van mekaar. Hoog Koog is erg ruim
van opzet. Het is niet volgepropt, je zit
niet mannetje aan mannetje. Maar het
voornaamste blijven toch de jongelui. Je
hebt geen kind aan ze. Zolang zij zich
maar vermaken, hebben wij ook een
goede vakantie.'
Het gezin De Groot heeft zich inmiddels
al verzoend met het denkbeeld dat een
hernieuwde komst naar het vakan-
«Eï .-
