Overvallen
Op zaterdagavond laat zendt de Duitse
TV vaak een film uit. Soms is het een
western. Zo'n keiharde, waarbij één of
meer goedwillenden in gewapend con
flict komen met gepeupel aan de zelfkant
van het leven. De afloop is voor honderd
percent te voorspellen; de goeie mensen
winnen. Weieens op het kantje af, maar
winnen doen ze. Ze maken de slechten
eenvoudigweg van kant of, als het op z'n
best gaat, leveren ze hen af bij de Sherrif
of Marshall voor een eerlijke berechting.
Soms worden overvallen op een post
koets vertoond. Sterren zoals bijvoor
beeld Burt Lancaster of John Wayne en
Robert Mitchum in de hoofdrollen. De
postkoets rijdt van plaats A naar plaats B
over een weg, welke die naam niet ver
dient. In de koets enkele passagiers,
waaronder ook één of meer vrouwen. Er
boven op een koffer. Daarin zit een ver
mogen, waar ge tegenwoordig uw vin
gers nog bij zoudt likken ondanks een
eeuw inflatie. Op de bok zetelt de voer
man. Een figurant met een onbelangrijke
rol, want hij wordt al na ettelijke meters
film zonder pardon overhoop geschoten,
door de aanvallende bandieten. Die ma
ken hierna alras duidelijk, dat het hun om
de splint gaat, die bovenop de koets in
de koffer zit. Anders zouden de passa-
giers misschien kunnen denken dat de
snoodaards terwille van een nobele
kruistocht zo links en rechts hun even
naasten naar Piet-met-de-Zeis willen
helpen.
Angstgeschreeuw van de dames. Verho
len verbolgenheid en ook angst bij de he
ren. Een van de dames ziet ge in de regel
het struikgewas invluchten. Wellicht om
daar een angstplasje te plegen. De film
geeft hierover echter nimmer uitsluitsel.
Overigens een geheel geslaagde overval,
ware het niet, dat de dieven buiten
hoofdrolspeler James de Vergelder gere
kend hebben. Deze laatste krijgt na een
gevaarvol avontuur ten slotte de geme
nerikken in zijn ijzeren vingers en levert
ze af ter berechting. Een berechting, die
op de galg uitdraait.
Veel overeenkomst is er met de tegen
woordige overvallen op geldtransporten
of banken. Maar er zijn ook belangrijke
verschillen.
Allereerst is het huidige gespuis niet
meer te paard maar per elders ge-
schoepte automobiel of snurkijzer. Ver
der geschiedt een overval niet meer in
onherbergzaam, rotsachtig land op een
postkoets, maar in dichtbevolkt gecivili
seerd gebied op een auto, of bankkan
toor. Een logisch gevolg hiervan is, dat
wanneer er dames bij betrokken zijn (als
lijdend voorwerp) deze zeer moeilijk weg
kunnen komen ingeval de zenuwen hun
blaas parten gaan spelen. Te meer als de
overvallers elkeen bevolen hebben, stok
stijf op de plaats te blijven staan.
In plaats van de wrekende god uit de
westerns worden de slechterikken nu
achterna gezeten door een kundig geor
ganiseerd rechercheteam. Een team, dat
een pistool al op meters afstand ruikt,
ook al is het nog niet afgegaan, maar dat
nederzettingen, zoals schooierskampen
liever niet binnen gaat.
Ook worden misdadigers tegenwoordig
niet meer opgehangen, of ge zoudt hun
opspöringsfoto's bedoelen, Lynchpogin-
gen door de bevolking worden er geen
meer georganisserd. Stelt u zich eens
voor: wij met z'n allen alsmede onze
geestverwanten als een uitzinnige me
nigte op weg naar het kot, gewapend
met broodmessen en eiken knuppels.
Omdat we vinden, dat een keurige
rechtszitting voor zulke lieden zonde van
de tijd en dus van het geld is.
Over de rechtszitting gesproken. Als het
zo wijd is, spreekt geen halfzatte jury na
luttele ondervraging in een rokerige sa
loon het 'schuldig' uit. Een proces in di
verse statige etappes volgt. Op dat pro
ces verklaren geheel nuchtere psychia
ters de schurken niet toerekeningsvat
baar. Bepleiten linke verdedigers de on
middellijke invrijheidstelling. Daarbij pro
beren ze, overigens evenmin onder in
vloed als de rest van het rechtbankper-
soneel, de schuld te laden op de geld
transporteurs of het bankpersoneel, die
het de lieden veels te gemakkelijk ge
maakt hebben. Of op de maatschappij,
waarin iedereen het beter schijnt te heb
ben dan de meelijwekkende verdachten.
Het eind van het liedje is meestal, dat de
verdachten toch een tijdje het spinhok
ingaan. Maar de naam 'spinhok' is ook al
weer verleden tijd. De tijd, dat gevange
nen zelf hun plee moesten uitdragen en
waspinnekes ineen moesten zetten voor
enkele dubbeltjes per goederenwagon,
ligt achter ons. De huidige gevangenis
sen worden weieens cynisch ais hotels
aangeduid. Er wordt daar immers ge
tracht van de veroordeelden betere men
sen te maken en dat kunt ge toch niet in
een muf kotl Maar, weledelgestrenge,
zeer geleerde en hoogedelachtbare He
ren; wij willen best de schuld van alle
overvallen op ons nemen. Wij zijn best
bereid onze meest gloednieuwe bankge
bouwen tegen de vlakte te laten bulldo
zeren, om daarvoor in de plaats echte
geldforten te bouwen, in vergelijking
waarbij Fort Knox slechts een vermolm
de hennenkooi is.
Zolang U maar goedvindt, dat wij bij elke
overval ons best doen hem te overleven
en jullie de kastanjes uit het vuur laten
halen. Want het ontbreekt ons aan een
arendsoogachtige scherpschutter.
U vindt dat allemaal goed, hoogedel
grootmogende Heren? Fijn zo. Hardstik-
ke fijn. Merci bien.
De Knipbeurs
Aan de oevers van het Maas-Waalkanaal
bij Nijmegen werd het wat winnaars be
treft een kwestie van stuivertje wisselen
toen daar tijdens het laatste september-
weekend het doek viel over de editie
1977 van het hengeltoernooi der Rabo-
banken. Nummer twee van vorig jaar
(Jan v. d. Anker uit Culemborg) troefde
nu alle concurrenten af, inclusief Jan van
der Sluys uit Kerkdriel. De man, die vorig
jaar houder van de wisselbeker werd,
was ook nu de voornaamste tegenstre
ver van de Culemborgse hengelaar. De
heer Sonnenschein die als afgevaardigde
van de Centrale Bank-hoofddirectie de
prijsuitreiking voor zijn rekening nam,
kon de winnaar een tweepersoons trein
reis voor 5 dagen Parijs aanbieden. Als
derde in de rangschikking trof hij op
nieuw een bekend gezicht: Henk van
Meyel uit Oostrum, 2 jaar geleden win
naar van het festijn.
Behalve door een 'hele beste dag weer'
kenmerkte de finale 1977 zich door uit
zonderlijk slechte vangsten. Bij een ge
middelde vangst tijdens voorgaande fi
nales van 1 meter per deelnemer, reikte
de totaalscore nu niet verder dan 38,86
meter. Zo bezien pakte het nobele stre
ven om deelnemers uit het zuiden en
oosten eens tegemoet te komen in de
keuze van het viswater niet direct gun
stig uit. Twee vijfmansploegen (Naarden
en St.-Augustinusga) zaten na drie uur
vissen zelfs nog geheel en al zonder buit.
Het was dus loten geblazen voor de poe
delprijs. De Friezen wonnen daarbij, en
dat leverde elke pechvogel een encyclo
pedie voor de sportvisser op: het boek
dat van a tot z vertelt hoe je vissen moet.
Tien dames namen er deel aan de finale.
Mejuffrouw Stienstra uit Sneek kwam
als beste deelneemster uit de strijd. Het
leverde ook haar een prijs op.
Bij het ploegenklassement zag het topje
van de ranglijst er als volgt uit: 1 Culem
borg (538 cm), 2 Wanssum-Blitterswijck,
3 Almelo.
De 21 vijfmansploegen en de 45 indivi
duele vissers die op 24 september tegen
elkaar in het strijdperk traden, bevochten
hun finaleplaats tijdens een van de 9
voorrondes. Het Eemskanaal bij Gronin
gen, de Opsterlandse Compagnonsvaart
nabij Gorredijk, het Oranjekanaal bij
Westerbork, de Dedemsvaart bij Nieuw-
leusen, de Eem te Amersfoort, de Lange-
rijs bij Opmeer, de Oude Rijn bij Kouder-
kerk en de visvijver in het Noordlimburg
se Wellerlooi vormden het decor voor de
diverse selectiewedstrijden.
Vissers uit de provincie Gelderland togen
voor de derde achtereenvolgende keer
naar de Wageningse stadsgracht om
daar te hengelen naar een finaleplaats.
Het ging gepaard met taferelen die
enigszins afweken van wat gangbaar is
tijdens vergelijkbare evenementen. Hier
geen fanatieke strijd om de hoogste vis
serseer, maar een gemoedelijk festijn
waarbij hengelende heren aan weers
kanten van de stadsgracht gezellig terzij
de werden gestaan door ravottende
zoons, breiende of lezende (echtvrien
dinnen en zoet met hun pop spelende
dochters. Diverse vaders waren verge-
