town, tenzij een door hemzelf opgesteld ei
senpakket, dat later zou resulteren in een
contract van 120 pagina's, zou worden
aangenomen. Na wekenlang onderhandelen
gaf Motown de strijd op en Stevie Wonder
kreeg volledige artistieke vrijheid.
Vanaf dat moment begint in feite zijn wer
kelijke muzikale carrière, die hem momen
teel gebracht heeft tot die eenzame hoogte
die slechts enkelen bereiken.
De elpee 'Music of my mind', gemaakt tij
dens de onderhandelingsfase, betekende al
direct een doorbraak. Een plaat die Stevie
Wonder volledig in eigen beheer nam tot en
met de investeringen die gemaakt moeten
worden om een plaat nu eenmaal op de
markt te brengen. Het kostte hem
250 000,-, maar het was het waard. Voor
hem betekent muziek alles. Alle instrumen
ten worden op deze elpee door hemzelf be
speeld. Hij componeerde en arrangeerde al
het materiaal en zijn eerste daadwerkelijke
produkt kan een van zijn meest consistente
elpees worden genoemd. Voor het eerst zijn
ook synthesizers te horen, waarvoor Stevie
Wonder met elke volgende elpee meer en
meer bewondering krijgt. Hij zal er dan
ook steeds meer gebruik van maken.
'Talking Book', 'Innervisions' en 'Fullfil-
lingness' 'First Finale' trekt de lijn van
'Music of my mind' door en brengt Stevie
Wonder lovende kritieken, gouden platen
en Grammy Awards. Zijn sporadische con
certen maken diepe indruk. Een bijna fatale
kentering in het leven van Stevie Wonder is
een auto-ongeluk in 1973, waarbij hij ern
stig hersenletsel oploopt. Door zijn grote
wilskracht en het feit dat hij zonder muziek
niet kan functioneren komt hij er weer bo
ven op, alhoewel de gevolgen nog steeds
merkbaar zijn: hevige hoofdpijnen.
De sleutel tot Stevie Wonders muziek lijkt
totale emotionele eerlijkheid te zijn, een
emotionele eerlijkheid die gestalte krijgt in
afwisselend bruisende, ritmische funk om
op te dansen en hypergevoelig melodisch
materiaal om naar te luisteren. Het is zijn
eenmalige talent als uitvoerder dat ieder
nummer van hem doet klinken als een per
soonlijke ervaring. Vandaar misschien dat
het beluisteren van de muziek van Stevie
Wonder al gauw een emotionele ervaring
wordt.
Opmerkelijk is dat Stevie Wonder in zeer
kort tijdsbestek een evolutie heeft doorge
maakt die hem veranderde van eenvoudig
instrumentalist tot een multi-instrumenta-
list met de grote gave te componeren en te
produceren. Zijn blindheid heeft hem daar
in blijkbaar niet noemenswaardig gehin
derd.
'Songs in the key of life' is een nieuwe
doorbraak en het is derhalve boven alle
twijfel verheven dat we in de toekomst nog
wel iets echt goeds kunnen verwachten.
Zijn tekstuele benadering van liefdespro
blemen beelden zowel momenten van in
tense droefheid als van optimaal geluk uit
en dat alles wordt dan omlijst door ontroe
rende, vaak adembenemende muziek, die
naar mijn bescheiden mening vooral op
'Songs in the key of life' een hoogtepunt be
reikt.
Stevie Wonder is uitgegroeid tot een vol
waardig componist, zanger en producer
van eigen werk, dat op een oneindig breed
publiek is afgestemd en daardoor de in
principe kleurgevoelige soulmuziek uit de
bekrompen sfeer van de Amerikaanse be
volking haalt.
Op twaalfjarige leeftijd beheerst de in Sagi-
naw (Michigan) als Steveland Morris ge
boren Stevie Wonder al diverse instrumen
ten, zoals - natuurlijk - de mondharmoni-
ka en de piano. De single 'Fingertips', uit
gebracht in 1963 toen Little Stevie Wonder
net dertien jaar oud was, vestigde in één
klap zijn naam en de plaat werd een gigan
tische hit.
Tot 1971 volgde hij de door Motown opge
legde strenge richtlijnen met betrekking tot
het aan de lopende band maken van com
merciële hitsingles en het rondtoeren met
The Sound of Young America, een met
bussen reizende revue met alle Mo-
town-sterren. Uit die tijd kennen we bij
voorbeeld 'Uptight', My Cherie Amour', 'I
was Made To Love Her' en 'For Once In
My Life', om er maar een paar te noemen.
Langzaam echter groeide het besef dat Mo
town hem maar als hitparade-artiest bleef
behandelen en totaal geen oor bleek te heb
ben voor het in de praktijk benutten van
zijn inmiddels gerijpte artistieke capacitei
ten. Op de dag dat Stevie Wonder eenen
twintig werd brak hij dan ook met Mo-
Het in 1976 verschenen album 'Songs in
the key of life' van Stevie Wonder, welk
produkt van The Motown Record Corpo
ration ik onlangs mocht beluisteren, heeft
mij werkelijk aangegrepen.
In het algemeen kan de zogenaamde soul
muziek mij niet bekoren; zij kan me zelfs
gestolen worden. Af en toe treft mij het on
geluk Ferry Maat via de radio tegen te ko
men en een druk op de knop is dan meestal
wel voldoende om een eind te maken aan
die naar mijn gevoel louter commerciële
dansmuziek zonder karakter en identiteit.
Voor Stevie Wonder zal ik in het vervolg
een uitzondering maken, vooral ook omdat
eerder werk van deze multi-instrumentalist
terecht wondermuziek genoemd mag wor
den.
Na wat luisterwerk blijkt zijn muziek een
uitlaapklep van een voor ons buitenstaan
ders moeilijk te vatten gedachtenwereld vol
opgepropte energie, agressiviteit, levensblij
heid en diepgewortelde depressie van een
blinde. Die blindheid maakt Stevie Wonder
een op en top gevoelsmens en dat is vooral
de laatste vijf jaar te merken aan zijn mu
ziek, waarnaar je niet alleen luistert, maar
die je ook ondergaat als een oase van op
recht menselijke gemoedstoestanden en
meningen die je soms graag tot die van je
zelf zou willen rekenen.
Zijn politiek geëngageerde teksten stellen
wantoestanden aan de kaak, die je toch wel
aan het denken zetten. Luister bijvoorbeeld
maar eens naar Living for the city van de
elpee 'Innervisions', of Big brother van de
elpee 'Talking Book'.
Ed Hulsbosch
