maatschappen: 'Laat ons eerlijk zijn, als
je op een vergadering twee keer iets zegt
wat hout snijdt, dan ben je zo goed als
zeker bij de eerstvolgende bestuursvaca-
ture het haasje.'
Hoe dan ook, gedrevenheid en overtui
ging waren zo'n twintig jaar geleden wel
degelijk de motieven die kassier Harrie
Reintjes aanspoorden zich ook binnen de
bankorganisatie te gaan roeren op be
stuurlijk vlak. 'Het was allerbelabberdst
gesteld met onze arbeidsvoorwaarden.
We waren in zekere zin overgeleverd aan
de centrale bank en een klein groepje be-
stuurderen, meest welgestelden. Met
ons toch verantwoordelijk werk verdien
den we mijns inziens veel te weinig. Dat
kriebelde, dat stak me hevig. En als ik dit
soort onbillijkheden signaleer ben ik be
reid me desnoods kapot te vechten.'
Harrie Reintjes is de eerste rechtstreeks
door de ledenraad gekozen VDR-voorzit-
ter. De situatie dat een van de veertien
gekozen rayonafgevaardigden uit het
VDR-hoofdbestuur zomaar de voorzit
tershamer in handen kreeg gestopt,
werd ten slotte als ongewenst ervaren.
Bij die opzet zouden regionale bestuurs-
mutaties verstrekkende gevolgen voor
de bestuurstop van de hele vereniging
kunnen hebben. De ontkoppeling kreeg
verleden jaar via een statutenwijziging
haar beslag, zodat het rayon Venlo nu
door de verkiezing van de heer Reintjes
een ander naar het hoofdbestuur kan af
vaardigen.
Over het begrip besturen heeft hij uitge
sproken opvattingen, zo blijkt. 'Je taak is
meer beherend dan regelend. Algemeen
gesproken voer je datgene uit wat de le
den wensen. Maar het kan zijn dat groe
peringen in zo'n ledenbestand door te
weinig inzicht voorbijgaan aan de essen
tie van bepaalde zaken of er de zwaarte
niet van beseffen. Dan krijg je als bestuur
wel een regelende taak. Zouden de leden
in meerderheid een weg op willen die ik
als heilloos zie, dan zou ik ook geen se
conde aarzelen op te stappen. Maar
mensen die hun zin niet krijgen tracht ik
wel ervan te overtuigen dat ze iets fout
zien. Met een 'politieke' tegenstander in
een debat kan ik heel wel een goede ver
standhouding bewaren, al krijg ik geen
gelijk. Daar loop ik geen frustratie van
op.' Hoewel hij van mening is dat rijzen
de problemen niet alleen op zijn persoon
af komen maar dat ze het hele bestuurs
college regarderen heeft de nieuwe
VDR-aanvoerder alvorens zijn kandida
tuur te aanvaarden wel degelijk voor rug
dekking gezorgd: 'Ik besef wat de job in
houdt, zoals ik ook heel goed weet waar
mijn eerste verantwoordelijkheid ligt. In
eigen huis moet de garantie bestaan
voor een soepel verloop van zaken. Zon
der die steun kom je er niet. Met on
werkbare situaties schieten we niets op.'
Hij stipt desgevraagd een van de proble
men aan die hem en daarmee de VDR
momenteel aan het hart gaan. 'Dat is de
hele menselijke problematiek die soms
om de hoek komt kijken bij fusies van
banken. Heel triest, dergelijke fusieperi
kelen. Mensen die met de beste bedoe
lingen en in de beste vriendschap aan
een tafel gaan zitten maar dan na ver
loop van tijd qua persoonlijkheid blijken
te botsen. Voor de buitenstaander lijken
het futiliteiten waar de onderlinge part
ners zich aan ergeren, maar ter plaatse
zijn ze sfeerbepalend en -bedervend. Ik
vraag me dan in gemoede wel af hoe
zwaar economische motieven moeten
zijn om te kunnen opwegen tegen te ver
wachten menselijk leed.' Hij koppelt er
een warm pleidooi aan vast voor een
soepel hanteerbare 'defungeringsrege-
ling'. Wat hij daar onder verstaat, komt
kort samengevat hier op neer: een man
die op zijn veertigste jaar in blakende
conditie verkeerde en prima in staat
bleek een bankbedrijf met 40 mensen te
leiden, ziet zich op 55-jarige leeftijd als
hij lichamelijk en geestelijk misschien
niet meer topfit is gedwongen een be
drijf van de dubbele omvang te leiden.
Hijj moet mee, tegen wil en dank. Hij
wordt meegesleurd naar boven. De heer
Reintjes: 'Dat er wat gebeurt voor zulke
mensen die steeds meer op hun tenen
moesten aan lopen, zou men als een
vanzelfsprekendheid moeten gaan zien.'
Dan wordt de spreekbuisfunctie van de
Vereniging van Directeuren aangeroerd.
In dit verband wordt vol lof het informele
periodieke overleg gesignaleerd met le
den van de hoofddirectie. 'Hoewel je
door de gekozen opzet nooit directe op
lossingen kunt bewerkstelligen, is het
toch een prachtige manier om velerlei
zaken kort te sluiten. Je kunt bij gesigna
leerde tekortkomingen op enig onder
deel weliswaar ook wel op ander wijze
de symptomen wegnemen, maar het is
veel beter je organisatie zodanig te her
zien dat je de tekortkomingen opheft.'
Vrijwel in een adem hiermee komen de
gedachtenwisselingen ter sprake over
het pakket sociale voorzieningen met z'n
veelvuldige wijzigingen en uitbreidingen.
De heer Reintjes prijst zich gelukkig met
de recente ontwikkelingen hier. Als de
gesprekken vroeger het arbeidsvoor
waardenpakket betroffen dan werd er
onzerzijds, zegt hij, ook wel voor de be
langen van het voltallige personeel ge
praat maar de uitgroei van dat college
tot een heuse 'Adviescommissie Sociaal
Beleid Rabobanken' tekent de situatie
toch beter. Hij keert zich tegen de stem
men die (mede met het oog op de
ASBR-ontwikkelingen en de vertegen
woordiging van de VPR in dit college)
hogere verwachtingen koesterden rond
de ledenaanwas van de Vereniging Per
soneel van Rabobanken. 'Natuurlijk, een
zekere apathie valt niet te ontkennen.
Door de bank genomen heeft men het
redelijk goed, en dan vindt men het voor
de rest wel geschikt- Mogelijk heeft het
minimum-jeugdloon de belangstelling
voor het lidmaatschap bij de allerjong
sten wat gedrukt. Pas naarmate ze ouder
worden, gaan ze er het nut van inzien.
Dan ziet men - om maar eens wat te
noemen - dat er eigenlijk nog zo weinig
mogelijkheden tot doorstroming bestaan
binnen de organisatie. Zonder het hui
dige beloningssysteem zouden er trou
wens heel wat meer jongelui werk om
handen hebben en zich waar kunnen
maken. Maar niettemin, het organisatie
percentage van de VPR zoals dat op dit
moment ligt, vind ik lang niet gek.'
