Jfi
bij de STER-reclame hanteert. Verjaar
dagsfelicitaties en verzoekplaatjes ont
breken evenmin. 'En dan nu een nummer
voor heren die denken dat ze mee kun
nen zingenDon't cry for me, Argentina
wordt op de voet gevolgd door Vader
Abrahams 'Uche, uche, uche.' Tot ver na
middernacht weten de fanatiekste hos-
sers niet van ophouden. Ze haten het uur
van slapen gaan. Helemaal ongelijk heb
ben ze niet met de constatering dat ze
toch geen oog dicht kunnen doen. Die
eeuwige cadans ook van ijzer, denderend
over ijzer. Eer dat staccato door de trom
melvliezen is afgezwakt tot een wiege
lied verstrijken uren. Het licht van voor
bijflitsende straatlampen en TL-buizen
Grauw van ellende en met een spijker in
het hoofd wachten zij op de eerste ont-
bijters, geradbraakt. Kans om even bij te
komen krijgen ze nauwelijks. De Joego's
die gisteravond toch nog een en al vrien
delijkheid waren en bereidwillig hun uni
formen lieten beplakken met Rabobank-
reisstickers, ontpoppen zich nu bij het
ochtendgloren als ware slavendrijvers.
Zonder stopwatch houden ze de hand
aan een onverbiddelijk tijdschema. 'Bitte
platz frei machen. Darf nicht geraucht
werden.' Dat valt even tegen. Maar wel
is het de enige methode om bijtijds alle
hongerigen te spijzigen.
Vanuit Wörgl gaat de eerste groep cur
sisten op pad. Richting Niederau. De
op kleine stationnetjes doet zeer aan de
ogen. Deinen we nou niet heerlijk door
een eindeloze holle tunnelbuis? Het baat
niet. Dan maar een ander denkbeeld
genomen. Je zit op de kermis in een
zweefmolen. Waarachtig, het helpt. De
ketting van tussenstations wordt langer
en langer. Om te beginnen Mannheim.
Voor het eerst gaat een rijtuig los, rich
ting Garmisch. De stewards zwaaien
naar oud gebruik hun collega uit. Bruch-
sal, Ulm, Augsburg, en dan München.
I Het is half zes in de ochtend. Al vanaf
kwart voor vijf serveren de Joegoslaven
die de restauratiewagens runnen verse
koffie. Een uitkomst voor de stakkers die
de slaap niet konden vatten en met siga
retten de uren hebben stuk gerookt.
vooruitzichten lijken somber. Wolken
met gezwollen regenbuiken voorspellen
weinig goeds. De gok wordt gewaagd. In
minder dan geen tijd is iedereen voorzien
van ski-materialen. Dan de tocht naar
1500 meter hoogte. Schrik-ogen. Velen
verstrakken even als ze worden onder
schept door de stoeltjeslift. Het vertrek
heeft iets onherroepelijks. Verder, tegen
wil en dank soms. Halverwege vallen de
eerste sneeuwvlokken. Een regisseur had
het niet beter kunnen verzinnen. 'Moet je
horen, hoe stil het hier is. Zalig gewoon.'
De zon breekt door en kietelt de laatste
restanten witte winterwol. Diep in het
dal met zijn prentbriefkaartenlandschap
houdt de lente een eerste warming up.
Niemand heeft er oog voor. Alle aan
dacht is meer dan nodig bij een schuch
tere poging om skieënd op de been te
blijven. Menigeen kampt met 'coördina
tieproblemen in de bewegingsmotoriek.'
Het levert een lachwekkend warnet van
benen en skilatten op. Dolle pret. Allengs
gaat het beter. Met wapperende jaspan
den, het onafscheidelijk fototoestel zelfs
nog op de buik, glijdt iemand een helling
af. Helaas maakt een weinig flatteuze
noodlanding een ontijdig en abrupt eind
aan de dappere glijvlucht. 'Je bent er niet
op gekleed, hè. Met een ski-jack zou
alles toch makkelijker gaan.' Mannen
komen aansjouwen met tent-achtige
pakketten op hun rug. 'Grüss Gott.' Acht
tien kilo weegt hun vrachtje. Een kwar
tier monteren resulteert in een buiscon
structie, met zeildoek bespannen tot een
vliegerachtig geheel van bijna negen
meter breedte. Een forse aanloop en
weer kiest een Drachenflieger het lucht
ruim met zijn sportuitrusting van 3 mille.
Gemiddeld een kwartier houden de durf
als zich zwevend, alvorens 700 meter
lager behouden te landen op een dorps
weitje. 'Een sport voor super
individualisten,' meent een skileraar fier.
Zijn gevolg mompelt bedeesd iets terug
over waaghalzerij en levensmoeheid. Na
ruim een uur ski-wandern zijn de dames
en heren twee kilometer opgeschoten en
bekaf. Geen been meer om op te staan,
bekent een van de ski-sauglinge. Geluk
kig wachten in een naburig hotel het ver
kwikkende zwembad of een sauna naar
keuze. Daar knapt de mens van op. Later
zullen de behartigers van de toeristische
belangen in de streek niet nalaten met
klem te wijzen op de voorzieningen
waarmee zij tegemoet komen aan de fit
heidscultus die meer en meer bepalend
voor het toeristisch gebeuren wordt.
Zelfs de Nederlanders (Flachlander) gaan
overstag, nadat ze lange tijd niet op de
ski's waren te krijgen. Bij wisselvallig
zomerweer, bewijzen de accommodaties
ook in dat seizoen hun diensten ruim
schoots.
Sneller, veel sneller dan verwacht, breekt
alweer het uur aan van vertrek. Een
rondrit door de omgeving kan niet meer
zijn dan een beschouwing in vogelvlucht.
Maar het hindert niet. Indrukken te over.
'Zouden de anderen ook zoveel gezien
hebben?' Het zal gauw genoeg blijken.
Aan opgetogen verhalen geen gebrek,
zodra de treinbevolking successievelijk
weer samendruppelt voor de aanvaar
ding van de thuisreis. De groep die uit
Mayrhofen terugkeert heeft aan een
excursie naar de skischool stoere petjes
overgehouden. Men draagt ze demon
stratief en met veel vertoon. 'Nou, jullie
steken ons daar de ogen niet mee uit
hoor. Wat dunkt je bijvoorbeeld van de
zes maaltijden die wij sinds vanmorgen
kregen voorgeschoteld?' Het ene sterke
verhaal volgt op het andere. Van ver
moeidheid lijkt nauwelijks nog sprake.
Die komt later pas weer. Al bij de grens
plaats Kufstein gaan de geboren slaap
mutsen onder zeil. De stationsklok wijst
20.1 5 uur. Venlo is nog elf uur en een
kwartier gaans. 'Welterusten dan maar'.
'Ja ook zo.'
