22
1
en met 15 jaar betalen hier 2 gulden; de
prijs voor volwassenen bedraagt f 4,25
terwijl voor de auto een toegangsprijs
van 4 gulden verschuldigd is. Maar wat
ben je kwijt als je een dierenpark bezoekt
of in de bioscoop een film gaat zien? Be
grijp me goed, ik wil die mensen daar
niet slecht maken. Ik weet maar al te
goed, zij hebben het óók nodig I De en
trees vormen twee derde van ons inko
menstotaal. De rest moet komen uit de
verpachting, van het jachtrecht, van
twee restaurants, van de houtverkoop,
en nog enkele zaken. Te gemakkelijk zien
de mensen ons als hebzuchtige tolgaar
ders en verliezen ze uit het oog hoeveel
iedere bezoeker hier geboden wordt.
Buiten de veelbezochte wildkansel, het
bezoekerscentrum, een beeldenpark, het
observatiebos en het jachtslot St.-Hu-
bertus waar ministers, staatssecretaris
sen, ambassadeurs en andere hoge func
tionarissen kunnen logeren of confere
ren, moet dan vanzelfsprekend niet in de
laatste plaats gedacht worden aan het
rijksmuseum Kröller-Müller met zijn on
schatbare kunstcollecties. Wilt u wel ge
loven dat ik die stevige entreegelden
maar wat fijn en goed vind?
Duinker: Dat vraagt toch minstens een
wat nadere toelichting.
vMdR: Vaak word ik verkeerd begrepen
op dit punt, inderdaad. Maar wilt u wel
geloven dat je met dit systeem verzekerd
bent van een selectie in je publiek? Met
'selectie' bedoel ik hier geen dure of dub
bele namen, verre van dat. Maar als ie
mand - grofweg gezegd - geen donder
geeft om de natuur, dan peinst hij er
toch zeker niet over hier zoveel geld neer
te tellen. Bezoekers die je krijgt, meer
dan een half miljoen op jaarbasis en van
de meest uiteenlopende nationaliteiten
waarbij Nederlanders 80 vertegen
woordigen, zijn in ieder geval geïnteres-
seera natuurpubliek of kunstminnaars.
Dat het allemaal kenners zijn wil ik daar
mee niet zeggen.
Duinker: Hoe staat het met de vernie
lingen die worden aangericht?
vMdR: Vernielde borden, verdraaide rich
ting aanwijzers - eerlijk waar, dat is ex
ceptie. Ook met andere beschadigingen
valt het doorgaans wel mee. Geen reden
tot verontrusting. Het uitgraven van zeld
zame planten komt nauwelijks voor. Ik
schrijf het-alweer-toe aan die loket
ten voorde kaartjesverkoop. Mensen die
helemaal niets voelen voor de natuur
krijg je hier eenvoudig niet. Dat maakt
het beheer wel een stuk plezieriger. Onze
bezoekers durven we dan ook een enor
me vrijheid te geven. Ze mogen haast
overal rondstruinen, ook buiten wegen
en paden. Slechts een paar rustgebieden
voor het wild zijn streng taboe maar dat
motiveren we daar nog eens nadrukke
lijk. We mogen echt niet klagen, afgezien
de 150 witte fietsen die we sinds 1974
het publiek gratis beschikbaar stellen.
Een deel ervan heeft veel te verduren. Na
sommige weekends zijn er wel eens 60 a
70 van die karretjes in reparatie.
Duinker: Zijn er gegevens bekend over
de motieven voor een bezoek aan het
park?
vMdR: Een studente van de Wageningse
Landbouwhogeschool heeft daar inder
tijd eens een onderzoek naar gedaan. Je
constateert uit die enquête in het alge
meen honger naar kennis. Waarbij de
fauna meer aanspreekt dan de flora. Het
grof wild komt er met een heel hoog per
centage uit. Dat men in deze harde,
nuchtere wereld nog zo romantisch is dit
leuk te vinden. Het streelt me wel. Men
sen genieten op vele manieren, in allerlei
gradaties. Heel oppervlakkig of heel
diepgaand. Het gebeurt wel dat mensen
me na een hele dag zwerven diep teleur
gesteld aanklampen om te vertellen dat
ze niets gezien hebben van het roodwild,
van het reewild, van de wilde zwijnen of
van de moeflons; (de laatste zijn volledig
geacclimatiseerd ofschoon ze van oor
sprong in zuidelijker gebieden thuis ho
ren). Gelukkig maar, zeg ik dan steeds.
Hetgeen altijd weer een reactie van
stomme verbazing teweeg brengt. Tja,
het is hier geen dierenpark. En evenmin
hebben we het wild aan een touwtje.
Duinker: Je moet geluk hebben, maar
daarnaast geduld. En niet zo weinig
ook.
vMdR: Ruiters zien veel wild over het al
gemeen. Het wild registreert de paarde-
lucht wel, maar dat is geen reden voor
onrust. Kennelijk heeft het wild de mens
als verlengstuk van dat paard niet in de
gaten. Veel tevergeefse wildexcursies
zijn terug te voeren tot onverstandig op
treden van de bezoekers. Er worden siga
retjes gerookt, er wordt gelachen, ge
praat. Men draagt opzichtige kleding, en
wat al niet meer. Soms hoor je: ginds
staat een hert, en dan staat er in werke
lijkheid een heel roedelHeel wat men
sen zijn er blind voor. Mensen die aanleg
hebben en dat gaan trainen, kunnen uit
groeien tot enorme waarnemers. Je hebt
er die werkelijk niets ontgaat. Maar het
blijft een gave. Bij mensen die weinig
buiten komen kun je ze net zo goed aan
treffen als bij geboren natuurvorsers. Ze
kunnen hier hun hart ophalen. Iedere dag
van het jaar, ieder uur van de dag is de
natuur van De Hoge Veluwe in bewe
ging.
D r-y-i r-» -f oor-,