m 11 Waar 4-cilinders zachtjes gonzen cv V-- ie s' Boerenzondag valt op dinsdag blijft het, al koestert onze zegsman zo zijn twijfels omtrent de daadwerkelijke betrokkenheid van Leeghwater bij de droogmakerij. 'Hij heeft maar korte laars jes aan, zo ik 'm ken Aan de rand van de Purmer kreeg het oorspronkelijke llpendam gestalte: een langgerekt lint van huizen, beschutting zoekend in eikaars nabijheid. Er kleeft in de ogen van wandelaars een nadeel aan: Je kunt niet echt een blokje om. Een straffe westenwind voert vanuit de Zaan een onmiskenbare cacaolucht aan, ver mengd met flarden uitlaatgassen van het wachtende automobielenleger langs het Noordhollands Kanaal. Als de wind daar entegen 'naar binnen is' blijft de bevol king gevrijwaard van stank. Aan de dorpsrand staan verkeersborden die de smalle straten tijdens de spitsuren taboe verklaren voor alle doorgaand verkeer van motorvoertuigen. Een noodmaatre gel waaraan niet meer viel te ontkomen nadat steeds meer in het nauw gedreven automobilisten op zoek gingen naar vluchtwegen. Nu de sluipwegen in de kom hermetisch zijn afgegrendeld, heb ben vertwijfelde weggebruikers iets nieuws ontdekt. Ze jakkeren 's ochtends naar hun werk via een landweggetje aan de overzijde van het water. Dat de bulten van ettelijke bruggetjes in de rijbaan hun nu ieder uitzicht ontnemen, deert de ge haaste forensen niet in het minst. De hysterie van het hedendaagse wegver keer manifesteert zich voor de llpen- dammers doorlopend. Ze verhalen van hondsbrutale chauffeurs die in ware doodsverachting de vrije linkerrijbaan nemen wanneer de voor hen bestemde wegstrook verstopt zit. Voetgangers op weg naar de halte voor de bus richting Amsterdam wachten tij dens de ochtendspits met gemak een kwartier of langer vooraleer de af en aan glijdende stroom auto's een oversteek zonder al te grote risie&'s mogefijk=;— maakt. De voor hen bestemde bus heb ben ze dan al niet zelden onbereikbaar aan hun neus voorbij zien gaan. Rabo- bankdirecteur Jan Boon knikt bezorgd. Hij zal 'het probleem van de welvaart' niet kennen, kom nou. Op kantoor hoeft het raam van de bestuurskamer maar op een kier te staan en het gegons van de viercilinders golft naar binnen. Het per- soneelskwartet op de Rabobank laat zich er niet door uit het veld slaan. Met de part-time verzekeringsman die van tijd tot tijd binnen waait vormt men een ge zellige club, waar tussen de bedrijven door heus nog gepraat kan worden over de wederwaardigheden van directeur Boon als jeugdleider bij de SV llpen dam. ('Een geweldige opsteker voor onze plaats, zo'n ploeg. Terwijl Purmerend met pijn en moeite onder zijn 35 OOO'in- woners een derdeklasser op de been brengt, zijn wij met een bevolking van fcl/ -ïaV- van de laagste onderafdeling naar de hoogste amateurregionen. Clubs als DOS uit Utrecht komen hier nou te voetbal len'). Met de komst van steeds meer nieuwe lingen hebben intussen de 'haastfiguren' ook bij de bank llpendam hun intrede ge daan. Hij doet een poging zijn oorspron kelijke publiek te karakteriseren: 'Geen mensen die gemakkelijk hun hele finan ciële hebben en houden bloot leggen.' De afschaffing van een gesloten loket aan de balie had heel wat voeten in aar de. De heer Boon: 'Helemaal niet meer gezellig, reageerde de clientèle. Maar eerst vloog Jan en alleman naar het ge sloten loket en dat was ook niet de be- Soortgelijke tendensen signaleert direc teur Boon als hij het heeft over zijn we kelijkse zitting op de veemarkt te Purmer end. Insiders spreken over de boeren zondag als ze het dinsdagochtendgebeu- ren bedoelen. Van heinde en ver drom men kooplui en veehouders op klossen de klompen hier samen; huisvrouwen maken van de gelegenheid gebruik om inkopen te doen. Voor de plaatselijke middenstand vertegenwoordigt de dins dagochtend een heel stuk inkomen. Op de markt zelf wemelt het van kritische kenners. Sommigen weten het gewicht wan nnn L-r-i t-

Rabobank Bronnenarchief

blad 'Raboband' | 1977 | | pagina 11