I
voor een
Verbazend, wat voor misverstanden
je als redactie kunt tegenkomen! Zo
moeten we haast wel geloven, dat bij
onze banken nog vrij algemeen de
indruk heerst als zouden de Vereni
ging Personeel van Rabobanken
(VPR) en ons blad één pot nat zijn.
We krijgen niet alleen vragen om
inlichtingen over het lidmaatschap en
de organisatie-opbouw van de VPR,
maar zelfs denken sommige perso
neelsleden dat de redactieraad het
bestuur is van de landelijke VPR. On
langs hoorden we, dat een bank ons
blad slechts beschikbaar stelt voor
leden van de VPR!
We dragen die VPR een heel goed
hart toe, maar over de uitgave van
ons blad heeft deze vereniging toch
echt niets te zeggen. Op onze uitno
diging vult ze in ieder nummer een
kolom, als gewaardeerde gast, net
als de Vereniging van Directeuren. Ze
mag zelf weten wat ze in die kolom
schrijft en het kan nog best eens
gebeuren, dat ze elders in ons blad
de wind van voren krijgt. Daar zal ze
ook wel tegen kunnen, denk ik!
Daarom nogmaals: dit is een blad
bestemd voor alle personeelsleden
van de banken. Het is ook niet de
bedoeling dat die personeelsleden
zichzelf abonneren, maar dat de bank
dat doet net zoals andere bedrijven
met een personeelsblad.
We hebben daarover overigens hele
maal niet te klagen, want slechts 29
van al onze banken hebben tot nu toe
geen interesse getoond voor de Rabo-
band. We blijven hopen dat die er
successievelijk wel bij komen. Ook
zijn er nog teveel banken, die ken
nelijk niet voor ieder personeelslid
een abonnement hebben. We maken
er geen strijdpunt van, maar het is
toch wel jammer, dat in zulke geval
len te weinig de kans gegrepen wordt
om aan het hele eigen personeel de
band te laten voelen met de colle
ga's bij die meer dan 1000 banken
van onze organisatie. Herhaalde ma-
len hebben wij gemerkt dat het per
soneel van zo'n bank dat zelf als een
gemis voelt; sommigen willen zich
zelfs op eigen kosten abonneren!
Misschien willen daarom de betrok
ken bestuurders zich nog eens bezin
nen of het toch niet gewenst is ons
blad in huis te halen, al dan niet in
meer exemplaren.
mr. Jan R. Haverkamp
CiiiL
tja
alvorens de vrouwelijke politieagent
en de NOS-decormaker het op alle
fronten eens waren met de oud
wielrenner en de man van Veilig
Verkeer die het jury-viertal comple
teerden. Er werd hen ten slotte een
oordeel gevraagd over de inbreng
van meer dan negenhonderd Rabo
banken die destijds de actie steun
den.
Pas na lang wikken en wegen kwam
men tot de slotsom dat in Haalderen
het beste werk geleverd was. De
twee resterende hoofdprijzen, ach
tereenvolgens 500 en 250 gulden
groot, belandden in Oostrum bij René
Linders en bij de zesjarige Liliane
De twaalfjarige Martina Linssen uit
Haalderen heeft het ontwerp gele
verd voor een fiets-affiche dat de
Rabobank binnenkort in omloop
brengt. Het gaat om een collage die
kleurrijk en illustratief het verschil
aangeeft tussen een deugdelijk ver
lichte fiets bij avond en een onver
licht exemplaar. Het verkeersge-
vaarlijke rijwiel op het werkstuk is
door de maakster resoluut doorge
streept. De situatie is in een oogop
slag duidelijk. Woorden als toelich
ting zijn geheel en al overbodig.
Met haar werkstuk sleepte de Gel
derse scholiere en passant nog een
bedrag van duizend gulden in de
wacht. Ze verdiende het door als
eerste te eindigen bij de creativiteits-
uitingen in het kader van de Rabo-
bank-actie 'Fiets veilig'.
Dankzij haar motto werd de lente
campagne voor het jeugdsparen een
evenement waarmee ook Veilig Ver
keer Nederland van harte instemde
en dat alom aandacht trok in (dag)-
bladen plus tijdschriften. Over de in
zending die uiteindelijk de hoogste
bekroning kreeg bij de landelijke eind
beoordeling was de jury eenparig in
haar oordeel: 'Een tafereel dat zonder
meer het wedstrijdthema raak uit
beeldt.'
Geruime tijd alweer na afsluiting van
de plaatselijke selectiewedstrijden
werd het puikje uit de inzendingen,
verdeeld over diverse leeftijdscate
gorieën, ter beoordeling voorgelegd
aan Hanny Lentink, Wim Bijmoer,
Arie van Vlipt Pn Marpn Polak Moninr
Eykelenkamp uit Enschede. De in
spanningen van nog zes andere deel
nemers leverden een dag gastvrijheid
op bij de Rijkspolitie en Veilig Verkeer
Nederland.
Het wedstrijdthema werd op alle
denkbare manieren benaderd. Jury
leden zagen zich herhaaldelijk ge
confronteerd met uitingen van zeer
persoonlijke aard. Vakmensen op het
gebied van de verkeersveiligheid
constateerden aan de hand van ge-
exposeerde werkstukken dat kinderen
al op zeer jeugdige leeftijd het nut
van een scheiding der verkeerssoor-
ten gaan beseffen: Fietsen rijden op
plaatsen die voor de auto taboe zijn.
Het stoppen van de auto's voor
(jeugdige) voetgangers op een zebra
pad is een onderwerp dat- te oor
delen naar een aantal kindertekenin
gen - ook een diepe indruk maakt.
Tekenend in een geheel andere zin
van het woord, noemden de jury
leden het nagenoeg ontbreken van
'het onderhoud' als aspect van de
verkeersveiligheid. Wel attendeerden
inzenders massaal op allerlei zicht
bare en herkenbare gevarensituaties,
desnoods via spandoeken die zijn
voorzien van opschriften als '1-2-3
naast elkaar, een de sigaar'. De veel
heid van uitstekende ideeën, bijzon
der creatieve werkstukken en inzen
dingen met een hoge score in het
illustreren van de verkeersveiligheid,
maakten het nemen van de beslissin
gen er niet gemakkelijk op. Het uit
spreken van ieders eindoordeel bij de
l ro nno n z-i mot
