Reisexamen
eindiqt met
Treinstoring leidde tot
vertraging deelnemers
J VAQX
TRANSAVÏA HOUAUD
Op het groene tafelkleed lagen ten
slotte 207 potloden. Een wonderlijk
stilleven in die Amsterdamse Kras-
napolsky-zaal. Onmisbaar bestand
deel voor de examensfeer ook, deze
voorraad schrijfgereedschap. Ruim
200 reismedewerkenden van plaatse
lijke Rabobanken in monotone rijen
ee nm a n st af e Itj e s g e ra n g sc h i kt,
sleutelden op die bewuste septem-
bermiddag drie uur lang aan op
gaven die hen een certificaat
moesten opleveren als bewijs dat ze
met goed gevolg de basiscursus
reizen hadden doorlopen. 'Pittige
vragen en een krap bemeten hoe
veelheid uitwerktijd,' oordeelde na
afloop menige kandidaat. Dat gold
dan vooral voor het slotdeel van het
examen waarbij voor een vlieg-,
trein- en auto-vakantiereis test
boekingen gemaakt moesten worden
inclusief deviezen^ en verzeke-
ringstoebehoren. Minder moeilijk
hadden de deelnemers het doorgaans
met de beide reeksen van 45 vragen
waarin aan de hand van een meer-
keuze-systeem hun reistechnische
en toeristisch-topografische kennis
op de proef werd gesteld: het opga-
venpakket varieerde van de geldig
heidsduur voor een internationale
reis- en kredietbrief en 'wat is een
allotment?' tot en met vragen over de
juiste ligging van Benidorm en Triberg
of de vermelding van een winter
sportplaats inSauerland.
Op 12 verschillende plaatsen en in
evenzovele groepen verspreid over
het hele land zijn kandidaten voor
deze mammoetlichting van de basis
cursus reizen geïnstrueerd. De drie
opleidingsfunctionarissen die zich
permanent met scholing van reis
medewerkenden' bezig houden' kre
gen assistentie van deskundigen uit
de activiteit reizen omdat het de op
zet was via een grootscheepse cursus
de achterstand inde aanvragen en
de wachtlijst met honderden namen
weg te werken. Tien cursusdagen in
de periode vanaf begin 1976 moesten
dienen ter verlevendiging van de les
stof in de lijvige cursusboeken.
Halverwege de cyclus volgde een
tentamen, van een moeilijkheids
graad die bij) de deelnemers geen en
kele twijfel meer liet over het cursus
niveau. Het droeg zeker bij tot die
wat zenuwachtige spanning aan het
begin van de examendag op 14
september in Amsterdam. Een trein
storing op de spoorlijn Haarlem-
Amsterdam resulteerde in vrij veel
laatkomers. Geen paniek. De
examenleiding streek de hand over
het hart. Het verminderde bij lang
niet alle kandidaten de zenuwachtig
heid. Op menig tafeltje bleven
koppen koffie en broodjes onaan
geroerd staan, zo bedrijvig werd er
gemanipuleerd met spoorboekjes,
time-tables van de KLM en vakantie
programma's. Na afloop van het offi
ciële examengedeelte wachtte de
uitgebreide Rabobank-ploeg nog een
uitvoerige kennismaking met de
luchthaven Schiphol. 'Een snoepje
na een lepel levertraan,' merkte
een van de geëxamineerden
snedig op. Het programma-onder
deel, zo bleek echter weldra, be
helsde voor menigeen nog flink wat
instructieve elementen. Door toedoen
van chartermaatschappij Transavia
konden de reismedewerkenden aan
den lijve ondervinden hoe het de
honderdduizenden vergaat voor wie
luchthaven Schiphol de toegangs
poort naar hun vakantie is. Na op de
begane grond eerst zelf nog een
lunch te hebben beproefd, zoals in
de regel aan boord tijdens toeristen-
vluchten wordt geserveerd ontving
iedereen in de vertrekhal hoogst
persoonlijk de boarding pass (zeg
maar instapkaart) voor de Michael
Collies, een van de vijf Boeing 737-
toestellen die deel uitmaken van de
Transavia-vloot. Niet vanaf een pier
maar voor deze gelegenheid tradi
tioneel vanaf het platform zeulde de
machine tot twee keer toe een Rabo-
vracht richting Kaagbaan om van
hieruit met 225 km per uur onder een
hoek van 45 graden steil weg te
bulderen richting Noordzeekust.
Gedurende een half uur keek het ge
zelschap vervolgens wat gehaast
(550 km per uur) en uit de hoogte
(500 meter), maar hoogst geboeid
neer op zuid-westelijk Nederland dat
een voornamelijk ordelijke aanblik
bood. Het initiatief voor de rond
vlucht ondervond alom waardering,
zeker bij de groep (talrijke) deel
nemers voor wie het de luchtdoop
was. Een der vrouwelijke passagiers
gaf ongewild haarfijn de bedoeling
van de organisatoren weer toen ze
korten bondig na de landing zei:
'Zo, dat hebben we gehad. Nu weet ik
tenminste waar ik over praat als ik
een vliegreis sta te verkopen op
kantoor,'