Reisexamen eindiqt met Treinstoring leidde tot vertraging deelnemers J VAQX TRANSAVÏA HOUAUD Op het groene tafelkleed lagen ten slotte 207 potloden. Een wonderlijk stilleven in die Amsterdamse Kras- napolsky-zaal. Onmisbaar bestand deel voor de examensfeer ook, deze voorraad schrijfgereedschap. Ruim 200 reismedewerkenden van plaatse lijke Rabobanken in monotone rijen ee nm a n st af e Itj e s g e ra n g sc h i kt, sleutelden op die bewuste septem- bermiddag drie uur lang aan op gaven die hen een certificaat moesten opleveren als bewijs dat ze met goed gevolg de basiscursus reizen hadden doorlopen. 'Pittige vragen en een krap bemeten hoe veelheid uitwerktijd,' oordeelde na afloop menige kandidaat. Dat gold dan vooral voor het slotdeel van het examen waarbij voor een vlieg-, trein- en auto-vakantiereis test boekingen gemaakt moesten worden inclusief deviezen^ en verzeke- ringstoebehoren. Minder moeilijk hadden de deelnemers het doorgaans met de beide reeksen van 45 vragen waarin aan de hand van een meer- keuze-systeem hun reistechnische en toeristisch-topografische kennis op de proef werd gesteld: het opga- venpakket varieerde van de geldig heidsduur voor een internationale reis- en kredietbrief en 'wat is een allotment?' tot en met vragen over de juiste ligging van Benidorm en Triberg of de vermelding van een winter sportplaats inSauerland. Op 12 verschillende plaatsen en in evenzovele groepen verspreid over het hele land zijn kandidaten voor deze mammoetlichting van de basis cursus reizen geïnstrueerd. De drie opleidingsfunctionarissen die zich permanent met scholing van reis medewerkenden' bezig houden' kre gen assistentie van deskundigen uit de activiteit reizen omdat het de op zet was via een grootscheepse cursus de achterstand inde aanvragen en de wachtlijst met honderden namen weg te werken. Tien cursusdagen in de periode vanaf begin 1976 moesten dienen ter verlevendiging van de les stof in de lijvige cursusboeken. Halverwege de cyclus volgde een tentamen, van een moeilijkheids graad die bij) de deelnemers geen en kele twijfel meer liet over het cursus niveau. Het droeg zeker bij tot die wat zenuwachtige spanning aan het begin van de examendag op 14 september in Amsterdam. Een trein storing op de spoorlijn Haarlem- Amsterdam resulteerde in vrij veel laatkomers. Geen paniek. De examenleiding streek de hand over het hart. Het verminderde bij lang niet alle kandidaten de zenuwachtig heid. Op menig tafeltje bleven koppen koffie en broodjes onaan geroerd staan, zo bedrijvig werd er gemanipuleerd met spoorboekjes, time-tables van de KLM en vakantie programma's. Na afloop van het offi ciële examengedeelte wachtte de uitgebreide Rabobank-ploeg nog een uitvoerige kennismaking met de luchthaven Schiphol. 'Een snoepje na een lepel levertraan,' merkte een van de geëxamineerden snedig op. Het programma-onder deel, zo bleek echter weldra, be helsde voor menigeen nog flink wat instructieve elementen. Door toedoen van chartermaatschappij Transavia konden de reismedewerkenden aan den lijve ondervinden hoe het de honderdduizenden vergaat voor wie luchthaven Schiphol de toegangs poort naar hun vakantie is. Na op de begane grond eerst zelf nog een lunch te hebben beproefd, zoals in de regel aan boord tijdens toeristen- vluchten wordt geserveerd ontving iedereen in de vertrekhal hoogst persoonlijk de boarding pass (zeg maar instapkaart) voor de Michael Collies, een van de vijf Boeing 737- toestellen die deel uitmaken van de Transavia-vloot. Niet vanaf een pier maar voor deze gelegenheid tradi tioneel vanaf het platform zeulde de machine tot twee keer toe een Rabo- vracht richting Kaagbaan om van hieruit met 225 km per uur onder een hoek van 45 graden steil weg te bulderen richting Noordzeekust. Gedurende een half uur keek het ge zelschap vervolgens wat gehaast (550 km per uur) en uit de hoogte (500 meter), maar hoogst geboeid neer op zuid-westelijk Nederland dat een voornamelijk ordelijke aanblik bood. Het initiatief voor de rond vlucht ondervond alom waardering, zeker bij de groep (talrijke) deel nemers voor wie het de luchtdoop was. Een der vrouwelijke passagiers gaf ongewild haarfijn de bedoeling van de organisatoren weer toen ze korten bondig na de landing zei: 'Zo, dat hebben we gehad. Nu weet ik tenminste waar ik over praat als ik een vliegreis sta te verkopen op kantoor,'

Rabobank Bronnenarchief

blad 'Raboband' | 1976 | | pagina 27