Te zwaar
TN HET SPIONNETJE
Is het u wel eens opgevallen hoe veel
boekjes er verschijnen over vermageren?
Tientallen! Dieet zo of dieet net iets
anders en dan ben je in een paar weken
zo slank als een den. Het feit, dat er zo
veel boekjes over de lijn verschijnen be
wijst wel dat zwaarlijvigheid voor heel
veel mensen een probleem is. De men
sen, die stralend verkondigen dat ze
alles kunnen eten zonder een grammetje
aan te komen, zijn stellig verre in de
minderheid bij hen, die van 'water' dik
worden.
Ik behoor helaas tot de laatste groep.
En u? Hebt u ook maar weer eens het
besluit genomen om wat aan uw lijn te
doen? Misschien kunnen mijn ervarin
gen u dan een beetje helpen.
Bent u al zo slank als een rietje, slaat u
dan voor een keer het 'Spionnetje' over.
Al behoor ik dan tot de mensen, die zeer
snel in gewicht toenemen, toch was er
een tijd dat de calorieën me geen enkele
zorg baarden. Ik at wat ik lekker vond
en zoveel als me smaakte en ik was ge
woon zorgeloos dik. Ik kocht jurken als
circustenten, zo'n maat 48, die wat krap
zat. Het leven was goed en de lijn interes
seerde me niet zo erg. Af en toe besloot
ik wel eens er toch maar wat aan te doen,
maar was dat na twee dagen vergeten.
Op een zonnige lentedag kwam ik langs
zo'n gezellig boetiekje en daar zag ik in
de etalage een jurk, die me onmiddellijk
het winkeltje deed binnenstappen. Ik
wees op het kleine maatje en vroeg of
die er misschien ook in maat 48 was. Het
slanke verkoopstertje nam me met dui
delijke minachting op en zei hard: 'nee,
het spijt me, maar in een dergelijke maat
hebben we niets.'
Er borrelde iets in me omhoog, een be
hoefte om de zaak in elkaar te slaan,
maar in plaats daarvan hoorde ik mezelf
heel rustig zeggen: 'oké, dan kom ik te
rug als ik maat 38 heb.' Nog hoor ik het
korte honende lachje van het meisje. De
deur sloeg met een klap achter me dicht.
Ik stapte naar een café en bestelde een
kop koffie met een enorme slagroom-
punt. De laatste, zei ik tegen mezelf, de
allerlaatste. De volgende morgen belde
ik de huisarts op en maakte een afspraak.
Ik vertelde hem dat ik minstens dertig
pond kwijt wilde, maar dat ik het wel
een veilig gevoel vond als hij me eerst
eens helemaal onderzocht.
Aldus geschiedde en ik kreeg het fiat van
mijn geneesheer. 'Ja, uw gewicht is véél
te hoog,' mopperde hij, 'hoe komt dat
eigenlijk?' Hij wilde me een dieet geven,
maar ik zei hem dat ik het eerst zelf
wilde proberen. Na mijn belofte dat ik
Mien
Holthuizcn
En daar stond ik dan, vastbesloten, op
weg naar de slanke lijn. Ik overdacht wat
ik allemaal wel at per dag en nam me
voor om niet meer gedachteloos in een
doos chocolaatjes te grabbelen of vijf
koekjes tegelijk uit de trommel te pak
ken. Bij de borrel geen nootjes meer,
geen zoute koekjes, geen worst. Hoog
stens een klein blokje kaas.
Ik voelde er niets voor om het een of
andere eenzijdige dieet favoriet te ver
klaren, maar besloot eenvoudig na te
denken bij alles wat ik wilde eten. In
ieder geval wég met de overbodige hap
jes. Ik begreep dat het niet mee zou
vallen en dat ik echt wel honger zou
krijgen. Daarom kocht ik een rol vol
korenbiscuits om in geval van uiterste
nood een of twee biscuitjes te nemen in
plaats van een stuk chocola of een ge
vulde koek. En ik zorgde er voor steeds
appelen in huis te hebben.
Dat bewuste eten, het denken bij alles
wat ik naar binnen werkte, heeft me erg
geholpen. Het is goed een calorieënlijst
aan te schaffen, niet om die naast je bord
te leggen, maar om er af en toe eens in
te snuffelen. Je krijgt dan al gauw een
idee van het aantal calorieën dat in be
paalde hapjes verscholen zit. Als je weet
dat een simpel amandelbroodje 425 ca
lorieën bevat, laat je het gemakkelijker
staan dan wanneer je denkt, och, dat
enkele broodje, wat geeft dat nu.
Als ik wist dat ergens troepen calorieën
inzaten, probeerde ik er vanaf te komen.
Waarom vette jus bij het warme eten?
Géén jus meer. Nee, dat betekent niet
droog eten naar binnen werken want in
vlees en groente zit ook vocht en de drie
aardappelen, die ik altijd nam en die het
eten droog zouden maken, veranderde
ik in één.
In het begin leek dat wel weinig en
daarom maakte ik er een gezellig uit
ziende salade bij. Flink wat sla, tomaat,
wat augurk of paprika, een stukje ei en
natuurlijk géén slasaus. Wonderlijk hoe
gauw je went aan die 'magere' kost. Na
voel je je helemaal niet meer tekort ge
daan.
Waarom at ik altijd wit brood met veel
boter? Volkorenbrood is veel lekkerder
en een schijntje boter wordt ook al gauw
een gewoonte.
En daar gingen de pondjes! Eén voor
één, maar wel regelmatig. Hongerlijden
was er niet bij, dat zou ik trouwens ook
niet volhouden met mijn drukke radio-
baan. Uitgekiend eten, veel rauwkost,
denken bij wat je eet. Vervelend, dat
wel, maar die vliedende ponden vergoe
den alles.
Er zijn een paar punten waar je wel op
voorbereid moet zijn. Wil je niet rimpe
lig en lelijk van dat vermageren worden,
dan moet je geweldig veel zorg aan je
body besteden. Veel gymnastiek, mas
seren, extra toewijding voor je gezicht
(een goed boekje over schoonheidsver
zorging is nu zijn geld waard!). Wande
len of zwemmen om te voorkomen dat
er slappen huidzakken verschijnen waar
het vet verdwijnt.
Vermageren kost tijd en energie en het
is ook duur al geeft het je een machtig
gevoel als je ziet dat je er in je eigen
kleren gaat uitzien alsof het afleggertjes
zijn van je grote zus. Ze hangen als zak
ken om je heen. Stap naar de winkel en
koop alles twee of meer maten kleiner.
Duur, maar glorieus!
Wees op uw hoede voor de jaloerse
schare, die u nu gaat belagen. Vragen
-'als: ben je ziek geweest en waarom doe
je dat nu, je zag er vroeger veel leuker
uit, zullen u steeds ontmoedigen. Mis
schien moet uw lichaam ook wel even
wennen aan de nieuwe toestand, maar
die aanpassing komt écht, als u ten
minste met verstand en na goedkeuring
van uw huisarts hebt 'gelijnd'.
Ik geef u de verzekering dat ik terugge
gaan ben naar dat boetiekje. Die leuke
jurk was verkocht, maar er was nog keus
genoeg in maat 38. De verkoopster her
kende me helaas niet meer, jammer,
maar de glorie van het uit het rek halen
van zo'n 'slanke' jurk is overweldigend.
Bijna zéstig pond kwijt!
Onlangs vertelde een kennisje me dat ze
na gelijnd te hebben ruim dertig pond
was afgevallen. 'Maar dat is allemaal
maar onzin,' zegt ze, 'het is er zó weer
aan als je weer normaal gaat eten.'
Maar wat is dan normaal? Het is triest,
maar het 'normaal' van vroeger kan niet
terugkomen. Wil je slank blijven dan is
het nieuwe eetpatroon 'normaal'.
Hebt u toch nog behoefte aan een goed
voedingsadvies, schrijft u dan even aan
het Voorlichtingsbureau voor de Voe
ding, Laan Copes van Cattenburch 44
in Den Haag en u weet dan zeker dat u
aan een verantwoorde manipr van ptpn
