'Niks geen
geteut' rond
drieling van
Vera en Joop
'Na enkele dagen vol spanning geven
wij u met blijdschap kennis van de
geboorte van onze drieling Joost,
Yvonne en Sandra.' Het was half maart
toen her en der geboortekaartjes met
deze opdruk in brievenbussen ploften.
De afzenders waren Vera en Joop
Meester uit Wervershoof, een trots
ouderpaar. Familie, vrienden, buurt
bewoners - de vreugde was algemeen.
Ook bij Eline Meester, tot dan toe het
enige kind in het gezin Meester. 'Dan
moeten we nog een nieuw wiegje
hebben,' reageerde zij prompt op de
heuglijke tijding. In gesprekken met
de 4-jarige woelwater ('Eigenlijk is ze
dit jaar voor het eerst pas echt jarig
geweest, want het is een schrikkel-
kind,' aldus Joop Meester) was tot dan
toe slechts gezinspeeld op de moge
lijkheid van twee baby'tjes.
Op zijn werk bij de Rabobank Wervers-
hoof kwam de man van Algemene Za
ken de eerste dagen nauwelijks toe
aan zijn gewone bezigheden. Telkens
opnieuw moest Joop Meester weer
felicitaties in ontvangst nemen en de
drieling van Wervershoof was het ge
sprek van de dag.
De gegevens van het Centraal Bureau
voor de Statistiek werden er zelfs bij
gehaald. Cijfers over 1974- meer re
cente jaargegevens ontbreken nog -
wezen uit dat er in ons land toen op
een totaal van 185 777 bevallingen
slechts 24 drielingen voorkwamen. Het
benadrukte de uitzonderlijkheid van
een drieling nog.
Voor het Sint-Jans Gasthuis te Hoorn
vormden de Meestertjes zelfs de
eerste drieling waarvan alle kinderen
ook in leven bleven. Vera Meester ver
telt: 'Je kon aan alles merken dat het
iets bijzonders was. Verplegend perso
neel en doktoren leefden ontzettend
mee. Als we vertelden dat we de ou
ders van de drieling waren, dan was
geen moeite teveel. Persoonlijk had
den we al geruime tijd gerekend op
een drieling. De gynaecoloog kon op
foto's althans drie schedeltjes waar
nemen. Op de mogelijkheid dat het
zelfs weieens om een vierling kon
