Vakkundige 'oplichting'
meldt een jaarwinst over het afgelo
pen jaar van ca. 107 000 gulden. Zou
het nu toch waar zijn, wat zijn vader
altijd zei? Dat de stomste boeren de
grootste erpels hebben?
Deze Bertels, de oerstomme Jan Ber-
tels van vroeger, had met zijn ontstel
lende liefde voor het boerenvak het
bedrijf van de oude Hannes Bertels
overgekocht. En uitgebouwd had hij
het, tot een van de schoonste en best
renderende agrarische bedrijven van
de omtrek. Hij had dit klaargespeeld
met de hulp van zijn vrouw en door
heel hard werken. Zijn vrouw, een
vrouwmens, even plomp en groot als
hijzelfwas. Een vrouwmens, waarvan
zelfs een smoorverliefde gorilla zich
kapot zou verschieten. Met haar haren
als stropakkentouw en haar schele
ogen. Gelukkig was dit echtpaar ge
worden, gezegend met een rij kinders,
waaronder diverse gave en knappe
exemplaren. De verdiensten van Ber
tels zijn zeker zo goed of beter dan
van de man, die elke school op zijn
sloffen doorlopen had en nu Rabo-
directeur was geworden.
Glimlachend brengt directeur Arts de
concept-aanvraag naar het secreta
riaat ter verdere afhandeling. De mor
gen, die hem aanvankelijk zo kleurloos
en grauw toescheen, lonkt naar hem.
Nog steeds glimlachend gaat hij ach
ter zijn bureau zitten om de stafver
gadering van vanavond voor te berei
den.
De knipbeurs.
De bank werd op uiterst vaardige wij
ze opgelicht, nota bene door toedoen
van de sterke arm. Een toevallig pas
serende straatagent wilde volijverig
een handje helpen maar bij nader in
zien besloot hij zich niet met het
zaakje in te laten. Het leek hem voor
zijn verdere carrière weinig zinvol de
handen uit de mouwen te steken. Hier
werd zichtbaar een stukje hoger vak
werk bedreven.
Als eenvoudige wijkagent zou hij er
zijn vingers maar liever niet aan bran
den. Wel stapte hij uit puur menselijke
nieuwsgierigheid even af, plaatste zijn
solide dienstrijwiel tegen een lan
taarnpaal en sloeg zijn armen over el
kaar om eens op zijn gemak te bekij
ken hoe alles in zijn werk ging. Hij
piekerde er evenmin over zijn collega's
van de recherche te verwittigen. Dit
was te mooi. Een schitterend schouw
spel. Je zag in een oogopslag voor
welk een prachtige strop die bank
kwam' te staan. Kijk, hoe trefzeker de
sterke arm daar toesloeg. Zijn spreek
woordelijke reikwijdte kreeg hier een
hoogst verrassende dimensie. Een
kleine ruk nog en de weg voor de af
tocht was vrij.
Op zichzelf geeft zo'n tekstje mis
schien aardig wat te raden. Een op
lichtingsschandaal? Onthullingen van
een ooggetuige? Verbijsterende prak
tijken binnen het Nederlandse politie
korps? Of zomaar wat speels gestoei
met de taal?
Het begeleidende fotomateriaal
spreekt boekdelen, rukt abrupt iedere
sluier rond eventuele mysteries weg.
Kort en goed was er het volgende
aan de hand: op het omvangrijke
hoofdkantoor van de Rabobank
Utrecht aan de Tiberdreef prijkte altijd
nog de aloude naamsaanduiding Raif-
feisenbank Utrecht. Ze moest plaats
maken voor het verjongde naam
plaatje, en dat vereiste een kraan met
een uitschuifbare hydraulische arm.
Het demonteren van de oude spullen
en het stormbestendig aanbrengen
van de nieuwe constructie nam wel
enige tijd in beslag. Nog voordat ze op
haar plaats stond was de nieuwe neon
verlichting al een blikvanger en een
bezienswaardigheid voor alle voorbij
gangers. Maar handzaam was het
nieuwe naamkaartje niet bepaald. Een
lengte van 10 meter ging gepaard met
een hoogte van 1,62 meter en een ge
wicht van 500 kilo. Het optakelen van
de kolos - een der omvangrijkste uit
onze organisatie - gebeurde in onder
delen, hetgeen ook van de zijde van
het personeel heel wat bekijks op
leverde.
