studie was er thuis niet. Ik dacht trou
wens ook: studeren kan later altijd nog.
Mijn salaris lag toen om en nabij f 50,-
per maand en daar ging dan nog eens
f 11van af voor een treinabonnement
Hilversum-Amsterdam.'
Reinier Paping, eigenaar van twee sport
zaken, eens winnaar van de Elfsteden
tocht
'Ik begon als verkoper in de textiel- en
confectiezaak van mijn vader en moeder
in Dedemsvaart. Later stapte ik over
naar V D op de afdeling sportartike
len. Ik was ongeveer 17 toen ik thuis in
de winkel kwam. Daar rol je zo van
zelfsprekend in. Ik koos er niet zo be
wust voor, 't werd een beetje van je ver
wacht. Echt prettig vond ik dit werk
niet, zeker op den duur niet. Er zat me
te weinig variatie in. Verdienen deed ik
niet zoveel, ach, ik kreeg mijn kleren en
mijn eten en een paar tientjes zakgeld,
dat ik trouwens vrijwel niet gebruikte,
want ik deed al veel aan sport en ik ging
dus weinig uit. Hooguit een keertje een
potje biljarten.'
Eli Asser, free-lance tekstschrijver
(o.m. 't Schaep met de vijf poten)
Zijn vrouw antwoordt: 'Mijn man begon
na de oorlog als journalist bij het
Haagsch Dagblad, in die tijd een kop
blad van Het Parool. Hij wilde altijd al
schrijven, dus zijn keuze voor dat be
roep was bewust. We woonden in Am
sterdam en hij ging altijd liftend naar
Den Haag want hij verdiende maar
f 50,-. 't Was wel een zalige tijd. Later
verhuisden we naar Den Haag en toen
kreeg hij f 125,-. Dat was nog niet veel,
maar we aten wel roomboter op het
brood.'
Corrie Brokken, ex-zangeres, studente
rechten
'Achttien jaar was ik, toen ik ging wer
ken als tandartsassistente. Dat heb ik
twee jaar gedaan, en ik vond het erg
leuk werk. Ik kan het ieder meisje aan
bevelen, ook al is het niet zo'n goed
betaalde job. Maar ja, ik ambieerde
andere dingen, vandaar dat ik ermee
ophield. Hoe hoog mijn eerste loon was,
kan ik me niet herinneren. Je kunt beter
vragen: hoe laag was het.'
Koen Verhoef, tv-sportcoinmentator
'Ik werkte als chef de réception in een
groot hotel. Voor die functie koos ik in
dertijd wel bewust; als ik nu weer iets
zou moeten gaan doen, stapte ik zó in
dat werk terug. Maar ja, aan de andere
kant lokte de radiowereld mij. Ik schreef
teksten en speelde omroepertje, dat was
mijn hobby. En die hobby beoefen ik nu
als vak. Maar ik vond in de horeca
branche echt veel bevrediging. Je ont
moette er veel interessante en belang
rijke personen. Dat deed je wel iets. De
betaling was slecht. Tien jaar geleden
had ik zo'n f 450,- per maand in een
echt duur en gewaardeerd hotel.'
Loe Lap, handelaar in dumpgoederen
Voor f 15,- per week moest ik indertijd
als duvelstoejager bij het persbureau
Vaz Diaz (voorloper van het ANP, red.)
de meest uiteenlopende klusjes doen.
Dat vond ik verschrikkelijk interessant.
Ik voelde me belangrijk. Gauw even
naar De Telegraaf kopij bezorgen. Ja
dat was prachtig. Ik keek zogezegd ach
ter de coulissen van het nieuws. In die
tijd mocht je trouwens blij zijn dat je
een baantje had, van een echte keuze
was geen sprake. In die periode - ik zat
zo'n anderhalf jaar bij Vaz Diaz - leefde
ik echt gelukkig, 'k Was vreselijk con
tent met mijn werk, ook al was ik maar
fietsjongetje.'
Bouke Roolvink, ex-minister Sociale
Zaken, AR-kamerlid
'Mijn eerste centen, inderdaad centen,
twaalf per uur, verdiende ik als klink
nageljongen op een scheepswerf te
Leeuwarden. Ik moest die nagels heet
maken in een kolenvuurtje dat ik aan
hield met zo'n ouderwets blaasbalgje.
Ik was weliswaar naar de ambachts
school geweest, maar ik zag dit baantje
als een springplank naar de machine
fabriek. Trouwens je was toen blij dat je
werk had. Je nam alles wat je niet zo
leuk vond, op de koop toe, in de hoop
op beter.'
Elles Berger, tv-omrocpster (VARA)
Mijn bewuste keuze was de journalistiek,
maar daar bleek ik te jong voor te zijn
toen ik van de MMS kwam. Toen kwam
ik als assistente bij een fotograaf te
recht. Leuke gevarieerde klussen kreeg
ik op te knappen. Drie jaar heb ik die
baan gehad. Ik was in dienst van de uit
geversmaatschappij International Tex-
tiles, waar een paar modevaktijdschrif
ten verschijnen. Ze betaalden me zo'n
f 100,- per maand.'
Jaap Boersma, minister van Sociale Za
ken
'Mijn allereerste baantje? Wel, dat was
een part-timejob in de agrarische sector.
Ik ging altijd aardappelen rooien om
wat extra's te verdienen. Maar mijn eer
ste echte werkkring had ik bij het CNV.
Daar kwam ik als 23-jarige, een jaar
voor ik afstudeerde. Achttien jaar hield
ik het er vol. Mijn eerste salaris bedroeg
f 350,- per maand. Ik koos indertijd
zeer bewust voor dat werk.'
