Vloerkleed van eigen fabrikaat mogelijk door slim pennetje Si 1 r/ 'Het definitieve einde van een diep geworteld vooroordeel'. Zo'n kop zou niet misstaan boven dit verhaal, ont staan in een sprookjesachtige witte boerderij bij Cabauw. Overal aan de uiterste zuid-westrand van de provincie Utrecht steekt het voorjaar de kop op. Een paar honderd meter verderop, langs de Lopiker Wetering, ligt het eerste Zuidhollandse grondgebied. Moeder en dochter Den Toom voeren hun gasten mee naar een bouwwerk dat van enige afstand op een veredelde hooi berg lijkt. Onder de karakteristieke rie ten kap echter bevindt zich een vernuftig geconstrueerd atelier, twee verdiepin gen groot. Het hooi hier heeft plaats gemaakt voor honderden kilo's wol, in alle denkbare kleurvarianten opgetast in keurige vakken langs de wanden. Ter illustratie: er liggen 20 tinten beige; het totale palet biedt circa 120 kleurmoge- lijkheden. Her en der verspreid over vloer en wanden liggen, staan of hangen kussens, tapijten en wandkleden te pronk. 'Stuk voor stuk eigenhandig ge maakt' heet het in een simpele toelich ting. Eerbiedig stilzwijgen. Een geamu seerde Paula den Toom, bijgestaan door dochter Loes: 'Doodeenvoudig hoor. Een kind kan de was doen. Je ziet er ook steeds meer mannen aan beginnen. Bankmensen net zo goed als leraren of zakenlui. Ze kunnen er hun creativiteit in kwijt. Dat bezig zijn met wol, het ta- pijtknopen, heeft iets rustgevends. Het werkt ontspannend. Iedereen, maar dan ook iedereen kan het leren.' Alles goed en wel, maar dit wordt toch wel een beetje al te dol. Zeg nou zelf, als man begin je toch niet met tapijtknoop- werk? Waar moet het dan naar toe? Straks is het eind zoek; de vervlakking grijpt toch al onrustbarend om zich heen en als we zo doorgaan kent over een poos geen mens meer de vrijetijds- bezigheden die van oudsher het domein waren van de vrouw. Breiende mannen, bordurende jongens en hakende heren. Het angstbeeld tekent zich torenhoog af bij de gedachte aan een tapijtknopende tekstleverancier. Maar het is al te laat. Er is geen weg meer terug. Tegen de overredingskracht van twee charmante vrouwen is uw verslaggever niet be stand. Tegenstribbelend geeft hij zich gewonnen in de hoop dat verzachtende omstandigheden hem op een mild oor deel komen te staan. Hoewel van nature begaafd met twee linkerhanden neemt hij schoorvoetend plaats achter een bereidwillig aangedra gen stuk gaas. En even later voltrekt het wonder zich zowaar. Het enthousiasme van de beide docentes werkt aansteke lijk. Aarzelend, met veel gestumper, wordt het begin gemaakt voor wat met de nodige volharding tot een volwaardig zitkussen uit kan groeien. Een vooroor deel is omvergekegeld, de aanzet tot een nieuwe hobby gemaakt. Paula den Toom heeft een jaar of wat geleden een revolutie teweeg gebracht in het wereldje van de tapijtknoopkunst. Testend en experimenterend constru eerde ze een pen waarmee vijftien keer sneller dan bij de traditionele knoop- methode gewerkt kan worden. De vin ding waarop zij in 14 landen de octrooi rechten verwierf en die haar een tweede prijs opleverde tijdens de befaamde Brusselse uitvinderssalon, bestaat kort gezegd uit een holle buis met een hand vat. Het begin van een kluwen wol wordt met behulp van een staalddraadje via de holle buis door het oog gehaald, voor aan op de wonder- of snelknooppen. Voornaamste voordeel ten opzichte van de klassieke werkwijze is dat niet meer ieder stukje afzonderlijk in een knoop gelegd moet worden nadat het is afge knipt. De wonderpen maakt het tapijt- knopen tot een eenvoudig soort rijgwerk op het speciale tapijtgaas, waarbij aan één stuk kan worden doorgewerkt vanaf de bol(len) wol. Een even simpel als doeltreffend plastic dopje dat over de naald kan worden geschoven maakt kortpolige werkstuk ken mogelijk, net zo goed als hoog polige. Paula den Toom vertelt: 'Ik hoor het telkens weer: dit werk bezorgt je zo'n heerlijke afleiding. En wat ook belang rijk is, het groeit onder je handen. Wie eenmaal een kleine bedrevenheid heeft gekregen in het werken volgens dit sy steem kan met gemak een vierkante meter per dag afwerken. Het is inder daad kinderlijk eenvoudig. Ik heb men sen hier gehad die me tevoren waar schuwden dat ze absoluut niets konden op creatief gebied. In de familiekring

Rabobank Bronnenarchief

blad 'Raboband' | 1976 | | pagina 14