Ideeënbus
Heeft zoiets in onze tijd van plano
logen en organisators, economen
en adviseurs nog enige zin?
Ongetwijfeld!
De Rabobankorganisatie is zeer
heterogeen op grond van persoon
lijke geaardheid/betrokkenheid en
lokale situaties. Het ligt voor de hand
dat door omvang, spreiding en ver
scheidenheid de communicatie nooit
zodanig kan zijn dat ideeën vrijelijk
doorstromen.
Dat is jammer, want een idee van
een zeer gemotiveerde employé kan
zo creatief zijn, kritiek zo opbou
wend, dat bruikbaarheid en rende
ment er duidelijk uitspringen of
minimaal anderen, onbewust vast
gekleefd ineen vertrouwd en be
proefd werkstramien 'opeens aan
het denken zetten'.
Dat heeft een denigrerende bijklank,
maar is allerminst zo bedoeld.
Waar onze stoel ook staat in de
hiërarchie, wij kunnen geen van
allen uitsluitend varen op eigen
kracht, ervaring en wijsheid.
Dus toch een ideeënbus in onze
Raboband, zou ik willen pleiten.
Ik maak me sterk dat op de redactio
nele zeef voldoende koren zal blijven
liggen dat de prijs van publikatie
ten volle waard zal zijn.
P. Verschoof
Rabobank Tilburg
Naschrift
Raboband als doorgeefluik voor
ideeën - de suggestie op zichzelf
klinkt veelbelovend. Een blad als dit
zou geen uitgave voor personeel van
de Rabobanken zijn wanneer het niet
met graagte plaats in zou ruimen
voor kopij uit de lezerskring. Juist
zulke bijdragen geven een belangrijk
stuk bestaansrecht aan het blad. En
waarom zou zulks van tijd tot tijd niet
kunnen betekenen dat er aandacht
wordt geschonken aan de beschrij
ving van een 'idee met benen' dat op
deze of gene plaatselijke bank zijn
oorsprong vindt?
Maar het bovenstaande is natuurlijk
wel even wat anders dan de oprich
ting van zoiets als een centrale
ideeënbus, een instituut waardoor
alle bruikbare ideeën sneller ter be
schikking kunnen komen voor alle
belangstellenden en waardoor de
organisatie als zodanig volop profijt
kan trekken van dergelijke goede
vondsten. Terwille van de leesbaar
heid moet de redactie van een blad
natuurlijk behoorlijk wat restricties
maken waar het gaat om de publi
katie van puur technische uiteenzet
tingen. Over de ideeënbus in de
eigenlijke zin van het woord wordt
vooral tegenwoordig in menig bedrijf
nogal uiteenlopend gedacht.
Men vraagt zich dan af of een bevor
dering van creativiteit door be
loningssystemen voor ideeën nog
wel past in deze tijd. Allerwegen
zitten ideeënbuscommissies flink
omhoog met de vraag of ze wel han
delen in billijkheid bij het toepassen
van de beloningsmaatstaven. Veel
personeelsleden beschouwen creati
viteit als een vanzelfsprekende zaak
waarvoor hun niet nog eens een
extra beloning in het verschiet be
hoeft te worden gesteld. Ze hebben
bovendien de zekerheid dat via
goede vormen van werkoverleg ook
in de praktijk de resultaten van hun
denkwerk tot uiting komen. Zo'n
centrale ideeënbus voor de Rabo
bankorganisatie brengt nog een
ander probleem mee: Bij een natuur
lijk noodzakelijk coördinatie- en
onderzoekcentrum arriveert een
bonte stroom ideeën, rijp en groen,
afkomstig uit heel de organisatie.
Wat moet men hier dan beginnen
met - bijvoorbeeld - ideeën die uit
stekend van pas komen in een speci
fieke plaatselijke situatie maar die
tekort schieten op het stuk van de
algemene bruikbaarheid?
Verzorgd
Bij deze doe ik u toekomen mijn
oplossing van Piekeren Peinzen uit
Raboband van februari 1976.
Verder wilde ik u namens het totale
personeel der Rabobank 'Axel' een
compliment maken voor de totale
verzorging van het voortreffelijke
blad Raboband.
A. de Waele
Fr. Lisztstraat 19
Terneuzen
Nivellering
Nivellering, een moeilijk woord, dat
je de heer J. den Uyl, u weet wel
onze Minister-President, zo vaak
hoort gebruiken. Dan dacht ik altijd:
'waar heeft die man het toch over?'
Gelukkig, nu kan ik het begrijpen.
Het is zoiets als je blij maken met een
dode mus.
Onlangs kwam de brief met salaris
verhogingen bij onze loonadviseur
terecht en wat doe je dan? Je vraagt
of er nog iets inzit. En ja hoor, Adrie
ging er goed op vooruit.
Het grote loonboek, waar alles wat je
ontvangt van de baas in komt en ook
alles wat er afgaat, kwam voor de
dag; er is gerekend en geteld, het
resultaat was gauw bekend.
Tussen haakjes, u moet voor de
aardigheid 's in zo'n mooi loonboek
kijken, de kolommen voor de inhou
dingen zijn reeds breder gemaakt dan
de kolom van het bruto salaris. Je
vraagt je af waar dat goed voor is,
nou ja er zal wel weer een moeilijk
woord voor te vinden zijn.
Nu wil ik even terugkomen op het
resultaat. Mij wachtte een verhoging
van f 1 400,- bruto per jaar, helemaal
niet slecht, dat is per maand f 116,-;
je denkt dan, nou, daar blijven allicht
een paar tientjes van over. Maar dat
was denken zonder te nivelleren. Het
eindresultaat van f116,- bruto is uit
gekomen - schrikt u niet- op een be
steedbaar bedrag van f 3,64 per
maand. Per week komt dit op f 0,84.
Ja, en dan denk je: mensen waar
gaat dat naar toe? Het kost de baas
f 1 400,-, er blijft van over f 43,68, de
rest gaat naar onze vrienden in Den
Haag. Maar ja, desondanks ben ik
toch blij dat ik mag en kan werken en
ik moet u zeggen: we hebben er ook
wel weer plezier om gehad.
Met vriendelijke groeten van Adrie.
Adrie Bos-Sturm
Rahnhank Rncknnn
