Wintersport
inspireert
40.000
kinderen
Jury bekeek topje
van een
ijsberg inzendingen
'Jaaaaa. Als twee druppels water. Dit
soort idioten teken ik ook.' Er ont
snapte illustrator Dik Bruynesteyn een
verraste kreet van herkenning. Op
zijn tocht langs borden met honder
den tekeningen haalde de man die zijn
leven lang gewend is tekenwerk te
bekijken, er met onfeilbaar instinct
bliksemsnel de imitatie van zijn eigen
stijl uit. Om even later opnieuw
vlekkeloos te reageren bij de aanblik
van een werkstuk dat een getrouwe
kopie bleek van een prent die
Bruynesteyn zelf eens maakte voor
een levensmiddelenconcern. Nee, wat
hem betrof hoefde aan beide inzen
dingen geen prijs op grond van
originaliteit te worden toegekend.
Maar er bleef ook zonder dat nog
meer dan genoeg te bewonderen over
bij de jurering van inzendingen voor
de jeugdprijsvraag zoals de Rabobank
die nu al voor het zesde jaar samen
met vijf zusterorganisaties in om
ringende landen op touw zet.
Televisiepresentatrice Ria Bremeren
sportcommentator Herman Kuiphof
waren het in dit opzicht roerend met
hun mede-jurylid eens. Er viel zelfs
zoveel moois te bewonderen dat het
drietal tijdens de selecties herhaalde
lijk door twijfels bekropen werd. 'Ja,
sorry hoor. Dit is een stelletje mensen
dat weieens van gedachten wil ver
anderen,' verontschuldigde Dik
Bruynesteyn zich op zeker moment
zelfs toen hij volijverig kwam aan
zetten met weer een nieuw werkstuk
dat volgens hem eerlijkheidshalve
toch onmogelijk buiten de prijzen kon
vallen en dat hij op het laatste nipper
tje nog ontdekte op een van de vele
toontafels.
Slijtageslag
Voor het beproefde jurytrio werd de
beoordeling een urenlange slijtage
slag waarbij het zich manmoedig
weerde. Dik Bruynesteyn had na een
vluchtig kennersonderzoek al be
grepen wat hem te wachten stond:
zijn jasje ging over een stoel en
energiek werden de hemdsmouwen
opgestroopt. Herman Kuiphof haalde
de eerste van zijn befaamde lange-
afstandssigaren te voorschijn. En ver
volgens startten de heren onder
leiding van 'veterane' Ria Bremer - zij
heeft reeds enkele jaren op rij zitting
in de beoordelingscommissie voor
de jeugdwedstrijd - hun afvalrace
langs honderden creativiteitsuitingen.
Ze vormden trouwens nog maar het
selecte topje van een 40.000 inzen
dingen omvattende ijsberg. Dit
enorme aantal reacties kwam via de
plaatselijke Rabobanken in een tijds
bestek van twee maanden binnen.
Overal in het land voelden kinderen
zich aangesproken door de winter
sport als wedstrijdthema.
Terwille van de objectiviteit in de
beoordeling werd onderscheid ge
maakt in twee leeftijdsgroepen. De
ene categorie betrof deelnemers tot
dertien jaar; voor de senioren gold
een maximumleeftijd van zestien jaar.
Overduidelijk bleek dat de leeftijd
10 en 11 jaar het sterkst vertegen
woordigd was. Verhoudingsgewijs
lag de deelname bij de jeugd van
dertien jaar en ouder erg laag, terwijl
het er ook wel aan fantasie ontbrak.
Dik Bruynesteyn verbaasde zich er
amper over. 'Na de lagere school
worden de meeste kinderen in zulke
dingen minder goed. Ze beginnen
over van alles te dénken. Het frap
peerde hem net als de mede-jury
leden wel heel sterk dat er zoveel
reclame-indrukken bleken uit de in
zendingen. Zelfs bij tekeningen van de
allerjongste deelnemers kwamen al
volop reclameborden en -bood
schappen voor langs schaatspistes of
ijshockeyvelden.
Verschuiving
Ria Bremer signaleerde ogenblikkelijk
enkele opvallende verschuivingen
vergeleken met voorgaande jaren: het
aantal tekeningen leek te zijn ver
minderd ten gunste van het aantal
werkstukken. Ze waren er werkelijk
in de meest uiteenlopende uitvoe
ringen en technieken. Naast een
►li*
TT»