MWg
v
/Zm
I
m
W
De viermans-formatie Sailor heeft op
mij met de eerste track van kant twee
van hun eerste langspeler 'Sailor' de
meeste indruk gemaakt. Zowel de op
bouw als de inhoud van dit meester
werkje geeft zó duidelijk weer hoe een
viertal dekmatrozen na ruim zes weken
onafgebroken op zee, uitgelaten de
loopplank afstormen en dansend en zin
gend de straten van 'the redlight quarter'
naderen, dat je zo zou geloven, dat het
in werkelijkheid er ook zo aan toe gaat.
'Let's go to town' heet zeer toepasselijk
deze parel en vooral het laatste gedeelte
brengt mij middels de nu wel alom be
kende nickelodeon, handgeklap en een
opzwepende 12-snarige gitaar altijd weer
in een vrolijke stemming. Toen ik in de
cember 1974 een van hun optredens bij
woonde stond de hele zaal op stelten.
Maar niet alleen met 'Let's go to town'
brengt Sailor de vrolijkheid in huis. Hun
eerste elpee kenmerkt zich door een der
mate grote hartelijkheid en aanstekelijke
gezelligheid, dat het een zeer welkome
verschijning mag heten tussen het neu
rotisch, paranoïde en dergelijk soort
muziekwerk dat heden ten dage de
speakers uitschalt.
Muziek, die niet te vergelijken is met
enig ander popwerk. Een frisse wind
dus, als het ware. Wie Sailor niet kent
moet zich schamen.
Met uitzondering van 'Traffic Jam' be
schrijft Georg Kajanus het wel en wee
van de gedragingen van de matroos aan
de wal, van de 'beautiful dolls in the
windows' te Amsterdam tot aan Pigalle.
De straat waar alles plaats vindt wordt
in al haar facetten voortreffelijk door
Kajanus en de zijnen weergegeven, com
pleet met snackbar, 'a gambler's bar',
theaters, bioscopen, tientallen cafeetjes,
crooks, suckers, dealers en hustlers.
Ware ik niet gelukkig getrouwd dan zou
ik na het horen van Sailor's eerste LP de
verleiding niet kunnen weerstaan. In
werkelijkheid ligt het natuurlijk wel even
anders. Sailor romantiseert wel een wei
nig. Maar toch
Een track als 'Josephine Baker' geeft zo
goed de sfeer van de Folies Bergère weer
dat je je daar ook werkelijk in gedachten
waant en je na het 'Madames et Mes
sieurs, nous vous présente de in
vroeger jaren opvallende Franse diva
sensueel het kleine podium ziet opdra
ven. De ooooh's en aaaah's zijn niet van
de lucht.
Al met al krijg je sterk de indruk dat een
matroos tijdens het schrobben van de
dekken of het schoonhouden van de toi
letten nergens anders aan denkt dan aan
de ravenzwarte of hoogblonde in diep
uitgesneden, handig verwijderbare kle
dingstukken gestoken vrouwtjes van
lichte zeden.
In zijn kajuit moet hij zich op zijn hard
matrasje wanen in een zacht met zijden
lakens opgemaakt bed. Maar het is alle
maal een droom, the sailor's dream.
Niettemin brengen Georg Kajanus,
Henry Marsh, Philip Pickett en Grant
Serpell het op overtuigende wijze, waar
bij de al eerder genoemde nickelodeon
- een soort pianosynthesizer, waarvan
niemand weet hoe het apparaat in elkaar
zit - een centrale plaats inneemt.
Sailor's eerste elpee ('Sailor'-Epic EPC
80337) is aldus een must voor iedereen,
vrolijk entertainment voor jong en oud.
'Trouble' (Epic EPC 69192), Sailor's
tweede en tot op heden laatste elpee viel
in het begin tegen. Logisch eigenlijk,
want zeer hoge verwachtingen komen
bijna nooit uit.
Vooral na de versie van 'Panama' tijdens
concerten kon mij de elpeetrack weinig
boeien. Stemde de eerste elpee mij in het
geheel tevreden, 'Trouble' doet dat
slechts voor een gedeelte.
Het inmiddels overbekende 'Girls, girls,
girls' en 'The old nickelodeon sound'
grijpen het meest terug naar de sfeer
van vroeger, terwijl tracks als 'Jacaran-
da' en 'Coconut' volgens mij niet zo in
het concept passen, hoewel het op zich
wel allemaal goed in elkaar zit.
De lieve matroosjes van weleer zijn ver
anderd in ruige zeebonken. De luxe
cruiser heeft plaats gemaakt voor een
vrachtboot in de wilde vaart, waardoor
ook havensteden als Panama en Hong
Kong worden aangedaan.
Wellicht toch wel een juiste stelling-
name. Kajanus ziet ook wel in dat door
gaan op het oude concept op den duur
bij het publiek zal gaan vervelen. De
nickelodeon staat niet meer zo op de
voorgrond. Daarentegen is het stemmen-
spel, de close-harmony, er belangrijk op
vooruit gegaan. 'Trouble' is wel degelijk
een klasse-elpee, uitstekend geprodu
ceerd door de heren Lesser en Holmes.
Alleen wordt de droom een beetje meer
werkelijkheid, meer op de realiteit ge
richt, zoals in 'Trouble in Hong-Kong'
en in 'Stop that man' tot uitdrukking
wordt gebracht. En dat vind ik jammer,
maar goed.
Op de in de maak zijnde derde elpee
worden plaatsen als Hamburg, Tanger
en Tokio verwacht. Gaat Sailor de nu
ingeslagen weg verder dan zit er nog heel
wat in het vat.
Het is alleen de vraag of ze het in de
toekomst nog zullen runnen. Immers
grote belangstelling ondervindt het vier
tal alleen in Nederland. Niet zo verwon
derlijk overigens, daar ons volkje altijd
al interesse heeft getoond voor de zee
en de daaraan verbonden bekoringen.
Maar het maken van muziek moet ren
dabel zijn, zeker voor de platenmaat
schappij.
Een afzet in Nederland maakt het dat
zeker niet. Maar wie weet, misschien
komen de Engelsen er ook achter dat ze
een zeevarende natie zijn en dan is de
toekomst van Sailor zekerder.
In ieder geval is Sailor een van de grote
verrassingen van de laatste twee jaren.
Het zou jammer zijn als we hun vrolijke
opgewekte zeemansliederen zouden
moeten missen.
I got the money, I got the place
You got the figure, you got the face
(Glass of Champagne)
Ed. Hulsbosch H
