11
Het probleem kwam
niet alleen
'Ons werkgebied? De hele gemeente
Kortgene waarvan Colijnsplaat samen
met Kats sinds 1941 deel uitmaakt.
Een relatiebestand van 2500 op een
inwonersaantal van 3300. Zeer ge
ringe bevolkingsdichtheid. Zelfs voor
Zeeuwse begrippen uitzonderlijk
laag. Voor heel Noord-Beveland
komen we op een inwoner per hec
tare. Het landelijke cijfer ligt 40 keer
zo hoog.
Ik zit de hele dag midden tussen het
overige kantoorpersoneel. Werken in
dezelfde ruimte aan gelijke dingen.
Het schept een band. De beknoptheid
en het afgebakende karakter van het
werkgebied maakt ook voor het be
stuur de beoordeling wat gemakke
lijker. ledereen hier kent iedereen,
toch wel een gemak voor een finan
cieringsinstelling. Het huidige balans
totaal gaat naar 16 miljoen, voor
driekwart spaargelden. De tijd dat het
bestuur redeneerde 'Wat moeten we
beginnen met al dat spaargeld; we
hebben toch al zoveel' behoort tot een
heel ver verleden. Sinds 1968 wordt er
ook via de eigen vestiging te Kort
gene volop gefinancierd. Waarbij het
opmerkelijk is dat meer dan 25 pro
cent van het totaal terecht komt in de
recreatieve sector. Wel even wennen
in de beginperiode. Wij waren hier
gewoon aan prijzen van 3000 a 5000
gulden voor een arbeidershuisje in de
kom. Diverse van die bejaarde wo
ninkjes zijn door de nieuwe eigenaren
tot autostalling bestemd, zo klein
waren ze. Maar na de echte ontslui
ting van het eiland verdrievoudigden
de prijzen in een mum door talrijke
gegadigden van elders. In menig ge
val kwamen de nieuwe eigenaren van
over de (oost)grenzen'. De ontwikke
ling drukte duidelijk haar stempel
op het dorp met z'n wonderlijke
stratenpatroon. Bij de herbedijking
eind 16e eeuw, na een rampzalige
stormvloed die in 1530 het toenmalige
eiland van de kaart veegde, legde
men alle straten evenwijdig van
elkaar, telkens met tussenruimten
van 60 meter of een veelvoud daar
van. Het bleef merkbaar tot op de dag
van vandaag, nu 160 van de 540
woningen in gebruik zijn als tweede
huis. Voor heel de gemeente Kortgene
geldt dat 30 procent van de woningen
enkel nog een recreatiebestemming
heeft en doorgaans dus alleen
's zomers in gebruik is.
Piet Bom, raadslid en tot voor kort
wethouder: 'Het noodzaakte ons tot
een verordening. Er moest een halt
komen aan die ontwikkeling. Je kreeg
een dood dorp. Op twee toeristen
maanden kan ook de winkelstand
geen heel jaar draaien.'
Het gebeurde in Colijnsplaat dat
mensen hun oorspronkelijke huis
voor een aanzienlijke som verkochten
om vervolgens nog eens met fikse
rijkspremie zelf nieuwbouw te gaan
plegen. Voortaan mag geen perma-
Scheveningen er 's winters uit?'
vraagt deze VVV-man uitdagend. 'Als
je het mij vraagt hebben die Duitsers
hier mooi de verkrotting bestreden.
Ze kopen zo'n kotje en knappen het
dan grondig op. Een Nederlander
begint daar niet aan. Het jonge volk
heeft er geen zin in. En zo kon het
gebeuren dat de ene woning na de
andere in de recreatiesector ver
dween.' Ko Pouwer kan erover mee
praten. Volop. Uit eigen ervaring. Niet
voor niks treedt hij met zijn 60 jaar op
als voorzitter van de bejaarden
vereniging. Ko Pouwer vertelt: 'Eén
onnozel advertentietje in zo'n Duitse
krant en de auto's stonden hier
nent bewoond huis nog een vakantie
bestemming krijgen zonder dat ge
gadigden voor normale bewoning de
kans tot aankoop hebben gehad.
Alle bestaande tweede woningen
zullen indien de huidige eigenaar
ervan af wil, ook eerst weer als vast
verblijfadres ter beschikking moeten
komen. De bevolking betwijfelt of het
veel zal helpen. Kapper Ko Pouwer
bijvoorbeeld gelooft er geen snars van
en verwacht dat de geschillen
commissie nog handenvol werk krijgt.
De slogan dat ook 's winters de kern
van het dorp leefbaar moet blijven, is
aan hem niet besteed. 'Hoe ziet
zondags in de rij. Maar je kunt de laat
ste tijd wel merken dat ook in Duits
land het geld duurder wordt.' Toch
heeft Pouwer al menig huisje van de
hand gedaan. 'Och, laat 't Ko maar
doen' redeneerden mensen 'die al
schrik kregen als je het woord notaris
liet vallen'. De kapper regelde zo'n
verkoop vlot en prettig zodat de
oorspronkelijke bewoners van de
nederige huisjes met een gerust
stellend banksaldo hun intrek konden
nemen in het bejaardenhuis of een
bungalow voor ouden van dagen. Ze
staan er in overvloed, ruim honderd
binnen de gemeente. Zowel Kortgene
Bestuursvoorzitter Bom
