i Albeda: Vragen wil je dit kopen, dat scoort niet bij de klant/' °'rr Dat is niet zo maar een, twee, drie ge beurd." Maas: "Men schiet ook nog te snel in de verdediging. Als er een onder zoek wordt gedaan naar de tevreden heid van klanten, wordt dat teveel ge zien als een beoordeling met rapport cijfers, in plaats van als een mogelijkheid zwakke plekken op te sporen die je kunt verbeteren. Alleen al voordat je die kijk op klachten hebt veranderd, ben je een tijd bezig. Wij hanteren nu een systeem waarbij kri- twijfel is de stelling: altijd voorstellen om het gesprek in een spreekkamer voort te zetten." 'Samenleving schuift op' MARTINOT: "Maar, alweer, je kunt het niet ieder een naar de zin maken. Wij hebben, ook vanwege de privacy, onze oude hal helemaal verbouwd, hoewel we wisten dat we over 2,5 jaar toch zou den verhuizen. Meteen daarna bleek uit onderzoek dat de klanten de priva cy enorm vonden toegenomen. Maar een jaar later? Toch weer klachten tiek van klanten schriftelijk wordt doorgegeven en op een plaats in de bank geregistreerd. Op die manier hebben we ontdekt dat het altijd gaat om bepaalde thema's, dat wij bijvoor beeld vaak heel slecht aan onze klan ten uitleggen waarom de dingen gaan zoals ze gaan. Men klaagt nogal eens over het tempo van de bank." "Voor een klant is een transactie pas gedaan op het moment dat hij een papiertje thuis krijgt waar dat op staat. Maar als we hem kunnen uit leggen dat de transactie zelf al dagen eerder is gebeurd, begrijpt hij dat doorgaans. Privacy is ook zoiets. Mensen willen niet meer drie loketten met zo'n dikke glaswand op een rijtje, ze willen afgeschermd met een mede werker kunnen praten. Wij streven naar zo'n inrichting en proberen daar naast de medewerkers het gevoel bij te brengen wanneer iets nog wel en wanneer het niet meer aan de balie kan worden afgehandeld. In geval van over de privacy. Terwijl we wat dat betreft toch een behoorlijk stuk waren opgeschoven." Albeda: "Maar tegelijk schuift de samenleving ook op. Toen ik de klachten top drie zag - snelheid, ope ningstijden, privacy - viel het me op dat die strookt met de veranderingen die het Sociaal Cultureel Planbureau in Nederland heeft vastgesteld. Men sen hebben meer tijdsdruk - willen dus snelheid. Ze hebben andere leef patronen - en willen dus aangepaste openingstijden. En ze voelen zich on veilig - en willen privacy bij de bank. Daaruit kun je concluderen dat je niet alleen moet veranderen omdat je het steeds beter wilt doen, maar ook omdat de klant blijft veranderen. Nog zo'n punt dat het SCP constateerde: de invloed van migratie. Ik kan me voorstellen dat je als bank inspeelt op de allochtone minderheden in ons land. Bijvoorbeeld door een Chipknip zo te programmeren dat de klant, zodra hij zijn pas in een automaat stopt, in zijn moedertaal 'te woord' wordt gestaan. Technisch moet dat een kleine moeite zijn, terwijl je er veel klanten veel plezier mee doet." 'Het gevoel' Tijd voor een vraag van de redactie: Waarom doet de SNS het in de onderzoeken zoveel beter dan de Rabobank? Albeda: "Klanttevredenheid heeft twee kanten, de objectieve en de sub jectieve. De eerste gaat over de wacht tijden, hoe mooi het kantoor is en dergelijk. De subjectieve gaat over ge voel: ik heb het gevoel dat er naar mij wordt geluisterd. Ze glimlachen altijd. Het kan zijn dat de SNS meer aan dacht heeft besteed aan die subjectie ve kant, de klant meer het gevoel geeft dat hij thuis is." Maas: "Wat wij de laatste paar jaar doen is opschuiven van een bank die heel vriendelijk is, naar een bank die meer initiatief neemt richting klant. Ik sluit niet uit dat die almaar 'aanvallende' rol ook even wennen Albeda: "Het vragen: wil je dit kopen, dat scoort niet bij de klant. Maar het geven van tips wel. Albert Heijn gaat menutips geven in de win kel, op basis van een klantenprofiel. Ik garandeer je nu al dat de klanten het prachtig vinden. Het zou kunnen dat de banken wel de omslag hebben gemaakt: we kunnen meer aan onze klanten verkopen, maar de vraag is dan op welke manier verkoop je dat? De folders van de Rabobank vind ik goed, die gaan uit van de persoonlijke situatie van de klant en niet het pro duct. Maar het zou kunnen dat het personeel toch nog vrij veel op die producten leunt." Maas: "Die productingang is door gaans ook overzichtelijker. Maar ik ben het met je eens. Waar het in feite om gaat is dat je achter de balie men sen moet hebben die affiniteit hebben met klanten. Die het leuk vinden om met een klant te praten en niet achter de balie wegduiken als er iemand bin nenstapt." eK

Rabobank Bronnenarchief

blad 'RaboMagazine' | 1997 | | pagina 8