'In principe is iedereen
verzekerbaar, dus hoeft er niemand
buiten de boot te vallen'
Robin Linschoten
zette al een voet op de 'partnermarkt'
door het in november 1996 aange
kondigde onderzoek naar samenwer
king met een van Neerlands grootste
pensioenbedrijven: PVF Pensioenen.
Met het komende partnership speelt
de Rabobank in op de op handen
zijnde individualisering van de pen
sioenuitkeringen, waardoor werkne
mers in de toekomst voor een groter
deel zelf hun pensioen zullen moeten
gaan regelen.
Verder heeft Interpolis al contacten
met bestaande uitvoerende partijen
die er eveneens baat bij hebben heb
ben om samen te werken met de ver-
Interpolis in kaart te brengen zodat
die zich goed kan voorbereiden."
Waar de overheid zich terugtrekt,
ontstaat een maatschappelijke taak
voor de bankverzekeraars die vanaf
2000 de sociale zekerheid voor een
groot deel in handen krijgen. "Dat
past wel bij een club als Interpolis die
net als de Rabobank op coöperatieve
leest geschoeid is."
Irritant Vanaf 2000 zal de grote om
slag van het systeem pas echt plaats
hebben. Tot nu toe springen de verze
keringsmaatschappij nog in de gaten
die vallen door gehele of gedeeltelijke
zekeraar, zoals bijvoorbeeld het uit de
BVG en Detam ontstane Cadans. Lin
schoten: "In dat verband zie je ook
dat een allfinanz groep als Achmea
met de uitvoeringsorganisatie GAK in
zee gaat. Iedereen is er mee bezig."
Verder werkt het strategisch team bij
Interpolis aan de contacten met zo
veel mogelijk andere partijen aan een
brede basis voor samenwerking. Te
gelijk is het zaak om nieuwe produc
ten te ontwikkelen, om op tijd klaar
te zijn voor de vraag uit het bedrijfs
leven waarvan nog niet duidelijk is
wanneer die precies opkomt. "Hoe
lang dat nog duurt is moeilijk in te
schatten, want de markt is zich nog
aan het hergroeperen. Maar binnen
een jaar moeten de producten er lig
gen, want het valt te voorzien dat de
concurrentie binnen anderhalf jaar
losbarst. Het is mijn taak om de stra
tegische onderstroom daarvan voor
privatisering met aanvullende verze
keringen zoals voor de Algemene na
bestaanden wet (Anw). "Aanpassen is
niet genoeg, want dan kijk je nog te
veel naar hoe het was. Het gaat om
een totale vernieuwing."
Na jaren van koudwatervrees is de
discussie nu losgebroken over het ver
dwijnen van de oude, vertrouwde ver
zorgingsstaat en een mogelijke ver
harding van de samenleving met vrees
voor groeiende tegenstellingen tussen
arm en rijk. Te laat, blijkt nu. De We
tenschappelijke Raad van de Regering
(WRR) publiceerde in januari van dit
jaar een onderzoeksrapport waaruit
blijkt dat de tweedeling tussen arm en
rijk in Nederland minder scherp is ge
worden. De groep mensen die sociaal
en economisch achterblijft wordt vol
gens het WRR-rapport, dat de soci
aal-culturele ontwikkelingen tot 2015
schetst, steeds kleiner. De vooruitzich
ten zouden nu beter zijn dan in de
jaren zeventig en tachtig.
Linschoten ziet ook niet in waarom
de samenleving harder zou worden
door de privatisering van de sociale
zekerheid en vindt het maar een irri
tant argument. De tafel trilt nog even
na door het bescheiden klapje dat hij
erop heeft gegeven na het horen van
de vraag. "Verharding wordt er altijd
met de haren bij gesleept door de
mensen die er tegen zijn. Het is veel
beter dat bedrijven de verantwoorde
lijkheid hebben over de sociale uitke
ring voor werknemers. Reken maar
dat de werkgevers moeite zullen doen
om iemand die tijdelijk arbeidsonge
schikt is weer op te nemen in het ar
beidsproces. Nu blijven mensen vaak
hangen in de WAO, terwijl ze daar na
een tijd wel weer uit zouden kunnen.
Zo worden ze te vroeg uitgeran
geerd."
Het oude argument dat de zwakke
ren in de samenleving achter gaan
blijven bij een privatisering van de so
ciale zekerheid omdat de solidariteit
tussen de mensen verdwijnt, gaat ook
niet op volgens Linschoten. De ex-
staatssecretaris doelt hierbij op de
oude gedachte dat goed presterende
werknemers de uitkeringen betalen
voor de minder productieve onder
ons. "Het is maar wat je solidair
noemt. In principe is iedereen verze
kerbaar dus er hoeft niemand buiten
de boot te vallen." De uitzonderingen
hierop zijn bijvoorbeeld mensen die
voordat ze hebben gewerkt al lijden
aan een ongeneeslijke ziekte zoals
multiple sclerose of aids. "Maar dan
heb je het over de spreekwoordelijke
brandende huizen. En die vallen bui
ten de mogelijkheden van verzeke
raars, want hoe kun je nu iemand in
dekken tegen het risico dat hij onge
neeslijk ziek is als hij dat al is."
Werkloosheid is ook onverzekerbaar.
"Daar blijft een taak liggen waarop
de overheid zich moet concentreren.
Want daar blijft iedereen premies
voor betalen waarvan de basisvoor
zieningen betaald moeten worden."
