Croenendaal
Van der Poel dominant in
het crossersveld
Veldrijden
Mooier dan de finishfoto van Gieten kon het niet voor een
sponsor. Naast elkaar, hand in hand, kwamen ze over de meet:
Richard Groenendaal en Adri van der Poel, de één in zijn nationa
le kampioenstrui, de ander in het regenboogtricot, met dezelfde
naam op hun borst, die van de Rabobank.
«cojuaiai jia
uanfuDl
Er kleefde tóch een smet aan,
want Groenendaal wist al dat hij
niet in de uitslag zou voorkomen. Dat
was vervelend, maar het besef dat ze
met zijn tweeën opnieuw een wieier-
cross hadden gedomineerd verzacht
te de pijn. Het gebeurde pal na de
zesde doorkomst in Gieten. Groenen
daal reed lek, verloor de aansluiting
met de kopgroep waarin ook Van der
Poel zat en moest een halve ronde
ploeteren. Zijn achterstand liep op tot
dertig seconden en toen zag hij vader
Reinier staan, op een materiaalwis-
selpost. Hij smeet zijn defecte fiets
neer, pakte de door Groenendaal sr.
aangereikte fiets en begon aan een
spectaculaire inhaalrace.
Ploegspel perfect Het ploegspel was
perfect. Van der Poel zette zich op
kop van de groep en drukte het
tempo. Het leek wel een wegwed
strijd. Binnen twee ronden sloot
Groenendaal weer aan. Mooie ont
wikkeling, maar de jury dacht er an
ders over. Groenendaal had van fiets
verwisseld op een niet toegestaan
punt, hoezeer het er ook als 'toege
staan' uitzag, compleet met aandui
dingsbord. Bij de junioren had het
nog wel gemogen, bij de beroeps niet
meer. Groenendaal was zeker van dis
kwalificatie, maar weigerde uit koers
te stappen en bleef in de race, om
samen met Van der Poel een demon
stratie van suprematie te geven.
Deze actie gaf de positieve veran
dering in hun relatie aan. De onder
linge spanning kwam in de aanloop
naar het WK in Montreuil tot uiting
in narrige stukken in de kranten. Jan
Raas zag zich genoodzaakt om in de
Parijse voorstad even met het tweetal
te gaan praten en met succes. Groe
nendaal opende de definitieve aanval
in de rit om het wereldkampioen
schap en Van der Poel maakte het
overtuigend af. Sindsdien loopt het
goed. Meer dan goed. Bij de aanvang
van het nieuwe seizoen zijn ze schier
onverslaanbaar gebleken.
Het is in het veldrijden zelden of
nooit vertoond dat een ploeg het
koersverloop bepaalt. Groenendaal en
Van der Poel brengen daar verande
ring in. Voor de 37-jarige Van der
Poel is het niet veel anders dan an
ders: serieus leven voor het vak, goed
gedoseerd trainen. Van meet af aan
heeft hij zo goed mogelijk zijn WK-
trui willen laten zien. De verandering
zit hem in het teamwerk. Van der
Poel legt uit: "De crossen zijn sneller
geworden. Dan is het makkelijker om
als team te functioneren. De ene keer
is Richard sterker, de andere keer ik.
Daar kun je van profiteren. Het is
goed zoals het zich ontwikkelt. We
hebben elkaar beter leren kennen en
het vertrouwen is wederzijds. Ik denk
dat dit heel goed is voor het Neder
landse crossen en ook voor ons twee.
Het is geven en nemen. Niet één die
alles geeft en de ander die alles neemt.
Ik hoef Richard qua inzet en training
niet veel meer bij te brengen. Hij kan
misschien nog iets professioneler wor
den. Hij heeft veel bijgeleerd op de
weg. Als we het zo kunnen houden is
het goed. Als hij zo doorgaat kan het
een hele kwaaie klant worden voor de
concurrentie. Ja, eigenlijk Is hij dat
al."
Professioneel klimaat p>e vooruitgang
die de 25-jarige Groenendaal, zoon
van de roemruchte wielercrosser Rei
nier in een jaar tijd heeft gemaakt is
een samenspel van vier factoren: het
toetreden tot de Raboploeg, de goed
op gang gekomen samenwerking met
Van der Poel, het rijden van een uitge-
