D;
Klaas Gubbels
1934) werkt in Arnhem en het Franse La Ribeyre, St. Pierre Ville
Suzan Drummen (1963) woont en werkt in Amsterdam.
dingen: eten, drinken, vrouwen, een tafel
om aan, een stoel om óp te zitten en een
kan waaruitje kunt schenken met één,
twee, of geen handvaten.'Ceci n'est pas une
cafetière, maar een kunstwerk.'
'Tuit met twee oren', bout
21 bij 28,5 bij 0,3 cm.
beschilderd, de ijzeren geschuurd. Hieruit
blijkt het belang van het oppervlak, de huid.
Mettertijd gaat de ijzeren pot wat roesten,
dat hoort erbij. Gubbels maakt geen glim
mende, mooie beelden.Zijn kunst leeft en
niet alleen omdat het ijzer mag roesten. Ook
in de schilderijen en de drukken, houtsne-
des en litho's is kleur in al haar schake
ringen het belangrijke element.lk schilder
zoals ik schaak','zei hij eens,"ik begin bij de
opening te rotzooien en bij het eindspel
begin ik pas goed los te komen."
De beperking tot een aantal grondvor
men zorgt ervoor dat die vorm eerder een
kapstok, een cliché wordt, dan een uitbeel
ding van het ding. De uitwerking, de huid is
het belangrijkste. Toch is geen kan of tafel
hetzelfde, vaak zouden ze in het echte be
staan niet eens deugen. Gubbels wereld
weerspiegelt de essentie van belangrijke
In 1929 maakte de Belgische
schilder René Magritte een schil
derij met een pijp waaronder in een
keurig schoolhandschrift was ge
schreven 'Ceci n'est pas une pipe', dit
is geen pijp. Dat klopt want het is
een schilderij, hoe echt de pijp er
ook uitziet. De Nederlandse beeld
houwer en schilder Klaas Gubbels
beperkt al jarenlang zijn onderwer
pen tot een tafel, een vrouw, een
peer, een pijp, een kopje of een
stoel. Maar het beroemdste is onge
twijfeld de koffiekan, met één of
twee of helemaal geen oren. Hij
maakt het oerbeeld van de koffiekan.Voor
Rabobank een 'IJzeren Koffiepot' en een
'Blauwe Pot'in geschilderd multiplex.
Gubbels behandelde elk object: de hou
ten potten zijn tweemaal met ultramarijn
'Voorover', ijzer 25,5
bij 21,5 bij 0,1 cm.
'Zonder titel',
zeefdruk op
triplex gemengde
techniek
55 bij 35 cm.
rummen houdt
zich bezig met
een schijnbare werke-
lijkheid. Maar anders
dan Klaas Gubbels, want
diens potten zijn zo
overduidelijk geen
echte potten.Terwijl de
geometrische vormen
die Suzan Drummen de
laatste tijd maakt veel
meerde schijn hebben
wel echt te zijn. Haar
werkt haakt in op een
andere, optische, werke
lijkheid. Drummen zet
haartechniek in dienst
van de volmaakte illu
sie, dat wil zeggen:de
werkelijkheid wordt flink nagestreefd.
De twee bolle ovalen die ze voor Rabo
bank zeefdrukte en bijschilderde lijken te
zweven. Hun achtergrond, zowel het triplex
waarvan de houtnerf meteen opvalt, als het
papier waarop gedrukt is, is net zo belang
rijk als de bol zelf. Want hierop zijn de scha
duwen bijgeschilderd die mede bepalend
zijn voor het volume van het ding. Zonder
achtergrond kan in dit geval de voorgrond
niet eens bestaan. De aanwezigheid van
schaduw die op iets wordt geworpen is van
het grootste belang. Het illusionisme in het
werk van Suzan Drummen ligt dus veel
dichter bij de perfectie van de Belgische
kunstenaar Magritte dan dat van Klaas Gub
bels. Zij schept op het papier of hout een
sterke illusie van een reëel bestaand voor
werp. Het conflict is echter dat het vlak
waarop een schilder of in dit geval de druk
ker zijn onderwerpen neerzet plat is, terwijl
Suzan Drummen ons het gevoel geeft dat
we het ovaal eigenlijk zo kunnen pakken.
Al zeshonderd jaar geleden was dit illu
sionisme belangrijk voor de beschouwing
en vooral de waardering van het kunstwerk.
In schilderijen met vertrekken of ruimtes
werden de net ontdekte regels van het
perspectief nauwkeurig uitgewerkt. Mensen
en voorwerpen kregen zo volume, stonden
IN de ruimte. Drummen doet hetzelfde maar
vijf eeuwen later. Daardoor bedriegt haar
schijn: zij wijst ons uiteindelijk op het feit
dat haar werk toch een plat ovaal is op pa
pier, of hout, bijgewerkt met verf.
'Zonder titel', zeefdruk op papier
gemengde techniek 55 bij 35 cm.
