irs
O
w
<o>nM®r
O O
Kinderen zijn een groot genoegen, maar niet altijd onverdeeld.
Steeds vaker werken beide ouders. Daarvoor moeten oplossin
gen worden gezocht. Hoe lossen mensen dit dagelijkse pro
bleem op? Moet je je carrière vaarwel zeggen of is dat een fabel
tje? In Spraakmakers praten twee medewerkers van de Rabobank
over hoe zij werk en kinderen combineren.
Oostveen: "Sinds 1 juli werk ik
nog twee dagen. Ik heb vier jaar lang
de ene week twee, de andere week
drie dagen gewerkt. Toen een collega
minder wilde gaan werken heb ik dat
met beide handen aangegrepen,
samen vullen we nu een hele baan.
Het bevalt uitstekend. Mijn man
werkt 40 uur."
Koevoets: "Ik werk 36 uur. De
maandagmiddag ben ik vrij. Op
maandag en vrijdag werkt mijn
vrouw. Op deze manier hoeven we op
maandag kortere tijd naschoolse op
vang te regelen. Op vrijdag heb ik een
strak rooster en werk ik van half
negen tot vijf uur. Mijn vrouw brengt
Suzan naar school en ik haal haar
weer op."
Oostveen: "Mijn man kan geluk-
Marielle Oostveen
Charlotte Geers
Pauline Oostveen- De Jong,
medewerker Treuhanddesk
dealingroom Rabobank Ne
derland. Zij onderhoudt contacten
met Zwitserse banken die deposito's
plaatsen bij de Rabobank. Zij is moe
der van Roel van vier en Anna die net
drie is geworden. Jan Koevoets werkt
bij de commerciële binnendienst Be
drijven van de Rabobank Maarssen.
Hij doet de administratieve
werkzaamheden zoals ak-
ties, heeft directe contac
ten met zakelijke cliën
ten en geeft de relatie
beheerders
ondersteuning. Jan heeft een
dochter, Suzan van vijf jaar.
kig op maandag en dinsdag om negen
uur beginnen. Dan heeft hij Roel naar
school gebracht en Anne naar het kin
derdagverblijf. Hij gaat om vijf uur
naar huis en haalt ze dan weer op. Ik
begin meestal om een uur of acht en
ga meestal om een uur of vijf weer
naar huis. Maar als we drukke dagen
hebben, ga ik gewoon door. Dat
maakt me ook niet uit. Die twee
dagen staan in het teken van mijn
werk. Mijn man is er dan voor de
kinderen. Als ik moet werken hoef ik
's morgens alleen mijn eigen brood te
smeren. De andere drie dagen zijn zij
mijn zorg."
Koevoets: "Wij verdelen de zorg
voor Suzan 's morgens. Samen dou
chen, ontbijten en de boel weer oprui
men. Mijn vrouw brengt Suzan naar
school, dus dat valt voor mij mee.
Om vijf uur moet ik echt bij mijn
werk weg. Je merkt trouwens wel dat
als een kind ouder wordt je er zelf
minder tijd in hoeft te stoppen. Voor
dat ze gegeten had, helpen met aan
kleden. Dat kostte die eerste jaren
veel meer tijd dan nu. Nu kan ze zich
zelf aankleden al duurt het verrekte
lang."
Oostveen: "Ze doen nu inderdaad
veel zelf. Roel wil zichzelf aankleden.
Hij kan sinds kort zijn schoenen vast
maken. Maar toen ik eens in de veer
tien dagen een dag extra werkte, vin
gen mijn ouders ze op. Ze waren toen
kleiner. Dat was een hele volksverhui
zing. Dit moest mee, en dat. De hele
auto werd volgestouwd. Gerard
