Lokosparen leeft bij
winkeliers én klanten
Lokaal Centraal
Gele vlaggen domineren het Nijkerkse straatbeeld
LokoSparen leeft in N ij kerk. Loopje zomaar een winkel in dan
hoor je bij de kassa:'Wilt u LokoPunten?'Antwoordt de argeloze
consument dat ze niet weet wat lokopunten zijn, dan is ze nog
niet jarig.'Waaat, u kent dat niet? Hét spaarsysteem van N ij kerk?',
roept de kledingverkoopster verontwaardigd.'Aha. U komt hier
niet vandaan', klinkt haar stem even later opgelucht.'Gelukkig.
Dat verklaart alles.'
Lokosparen is belangrijk voor de Nijkerkse winkeliers. Zestig van
de honderdtwintig middenstanders in het centrum doen mee
aan de proef vanaf mei tot oktober. De gele vlaggen met het
blauwe Loko-logo bepalen dan ook het straatbeeld van Nijkerk.
ALTIJD VOORDEEL
IN DE BUURT
oor het midden- en klein bedrijf
(MKB) is LokoSparen een loyali
teitssysteem om in relatief kleine
plaatsen klanten te binden. Via een
elektronische Lokopas kunnen consu
menten punten sparen. Bij een aan
koop krijgen ze punten van de winke
lier die meedoet aan het LokoSpaar-
systeem. Als ze voldoende hebben gespaard
krijgen ze een waardebon thuisgestuurd ter waar
de van 25 gulden. Die kunnen ze bij de'Loko'-win-
kels besteden.
LokoSparen is voor het MKB eerder een nood
zaak dan een luxe, argumenteert directeur Schol
ten van de Rabobank Nijkerk die sinds dit voorjaar
meedoet aan de proef met Lokosparen. Scholten:
'Consumenten kopen steeds meer bij de grootwin
kelbedrijven. De veel kleinere middenstanders zien
dat hun omzet daardoor onder druk komt te
staan.'De vaste klant van de bakker of slager op de
hoek blijkt ineens toch een stuk minder trouw te
worden. Het is immers mogelijk alle boodschap-
pen te doen bij één grote supermarkt. Die geeft er
bovendien nog spaarpunten bij via Airmiles, Rocks
en andere klantenkaarten.
Gratis rookworst
MKB-ers moesten de laatste jaren met lede
ogen toezien hoe verkoopwaar in de schappen is
blijven staan en dat zij met lege handen achter de
toonbank stonden. Een spaarsysteem voor het
MKB om de klanten te binden zou de oplossing
voor de malaise zijn. Winkeliers waren zelf al be
gonnen met individuele spaaracties/De slager
begon bijvoorbeeld rookworsten te geven nadat
zijn klanten tien keer boodschappen bij hem had
den gedaan', constateert Scholten. Een groenten-
boer gaf altijd een sinaasappel mee als beloning
voor elke tien gulden die je bij hem besteedde.
Een gratis stukje vlees of fruit is helaas niet
meer voldoende voor de consumenten, verwend
als ze zijn door Airmiles-bedrijven als Shell, Albert
Heijn en Vendex met onder meer gratis vliegtickets
en kredietfaciliteiten. Daar kan de middenstand
met individuele spaaracties niet tegen
concurreren. De oplossing is een gezamelijk'loyal-
ty'-programma voor het MKB. Dat moet daarnaast
elektronisch zijn. Het plakken van zegeltjes of spa
ren van stempels hoort namelijk tot het verleden.
De ontwikkeling van chipcards, de multifuctionele
chipknip waarop straks ook het spaarprogramma
zit, de bancaire dienstverlening die steeds meer
neigt naar elektronisch betalen en
klantentrouw liggen sterk in eikaars
verlengde.
De ontwikkelingskosten van een
elektronisch spaarsysteem zijn echter
te hoog voor de kleine winkeliers. De
Rabobank is als grote marktpartij wel
in staat om een spaarsysteem voor het
MKB neer te zetten. Dus nam de
Bedrijvenadviesgroep van het Werkgebied Aange
sloten Banken van Rabobank Nederland het initia
tief met de introductie van LokoSparen. Omdat de
Rabobank 44 procent van het MKB als klant heeft,
is een goed lopend spaarsysteem dat klanten
bindt aan de kleinere winkels ook in haar eigen be
lang.'Als het haar klanten goed gaat, dan gaat het
de bank ook goed', aldus projectleidster Heidi van
Woudenberg van LokoSparen.
Opjutten
De Rabobank verdient niet direct geld aan Lo
kosparen. Wel komt ze binnen bij het MKB. Schol-
ten:'Er hoeft maar iets verkeerd te gaan met de
bankrelatie en ze weten dat ze bij de Rabobank
moeten zijn.'LokoSparen bloeit bij de Nijkerkse
middenstand.Voorwaarde daarvoor is wel dat de
winkeliers het programma zelf willen dragen.'Ze
stelden zelf de brief op om collega-middenstan
ders mee te trekken', herinnert Scholten zich.'Ze
gingen gewoon alle winkels af. Soms merkte een
winkelier op dat deelname veel te duur is. Dan zei
den ze: Wij doen het toch ook? Ze jutten elkaar op
om mee te doen.' j
