'Collega's stinkend jaloers
'Ik ben een
echte leesfanaat',
bekent Harko Sta-
vasius, commer
cieel directeur bij
de Rabobank Al-
mere. Volgens
mijn vrouw zelfs
van de ergste
soort. Ik heb twee
studies gevolgd:
Nederlandse landbouw en bedrijfskun
de, overigens een ideale combinatie als
je bij de Rabobank werkt. In die tijd
verdiende ik bij, door boekrecensies te
schrijven die in bibliotheken als samen
vattingen worden gebruikt. Daarvoor
moest je van de hele vakliteratuur goed
op de hoogte zijn. Ook later ben ik dat
nog een tijd blijven doen. Ik had er ge
woon plezier in om de ontwikkelingen
goed bij te houden, en had daar ook
profijt van bij alles wat er in mijn werk
op me afkwam. Maar langzamerhand
kreeg ik behoefte aan meer structuur.
Een van de redenen om me voor de
MBA-opleiding aan te melden.'
Stavasius
startte begin dit jaar in Rotterdam,
samen met negentien collega's van
grote banken, Interpolis en Rabobank
Nederland. 'Almere is met een balans
totaal van 750 miljoen gulden - 200
miljoen off-balance niet meegerekend -
de jongste grote bank van Nederland',
vertelt hij. 'In december bestaan we 20
jaar. Wij zijn de leidende bank in deze
snelgroeiende stadsomgeving, maar het
is wat je noemt bankieren op de milli
meter. Het is ook superdynamisch. Bij
alle toekomstplannen die er voor Al
mere zijn heb je als management echt
een gestructureerd theoretisch kader
nodig om de ontwikkelingen voor te
blijven. Studeren blijkt trouwens bij
ons aanstekelijk te zijn. Acht medewer
kers volgen een Heao-opleiding en drie
of vier anderen een universitaire studie.
Dat zijn mensen die zien dat we ook in
de toekomst aan de top van de markt
willen blijven staan. Ons opleidingsbud
get is dan ook driemaal zo hoog als nor
maal. Op examendagen moeten we
soms noodgedwongen kantoren sluiten.
Ook Stavasius moet
door zijn regelmatige afwezigheid het
zelfde werk in minder tijd zien te doen.
'Ik moet mijn dagen veel strakker vol-
plannen. De afstemming gaat nog wel
eens staccato en tot management by
walking around komt het niet vaak
meer. Maar dat past wel bij Visie '98:
de managers moeten hun autonomie
waarmaken. Je hebt het dan wel druk
ker, maar op die twee dagen in Rotter
dam is die stress er niet. En je krijgt
een nieuw netwerk van collega's, die
heel open zijn met veel begrip voor el
kaar. Dat is niet alleen heel leerzaam,
maar het werkt ook louterend.
Wat me echt tegenvalt is de beno
digde studietijd. In het ene studieboek
lees ik in een uur 30 pagina's, maar in
andere zijn dat er soms maar zes. De
tijd die ervoor staat blijk je ook echt
nodig te hebben; daarin had ik me be
hoorlijk vergist. Op sommige vakken,
zoals statistiek, zat ik eerlijk gezegd
niet echt weer te wachten. Wat ik er
nog van wist viel bar tegen, en ik was
niet de enige. Maar het wordt zo gege
ven dat je er direct veel aan hebt, met
veel verbindingen naar je dagelijkse
praktijk. Ook daardoor is de studie al
leszins de moeite waard. Maar dat laat
ste is geloof ik wel bekend. Van som
mige collega-directeuren merk ik ten
minste dat ze stinkend jaloers zijn...'
noten hebben. Van Rooy: 'Het is een
heel heterogene club van mensen uit
allerlei onderdelen van de organisatie.
Dat maakt het hartstikke leuk. Je
krijgt inbreng uit veel verschillende
hoeken. Het contact is boven ver
wachting intensief, en er wordt heel
open gepraat. Niemand is bang om
door het ijs te zakken.'
nieuwe dingen. Als ik nu terugkijk op
reorganisaties die ik heb begeleid, dan
zie ik onze manier van werken wel in
de literatuur terug, maar ook dat er
andere manieren zijn om het te doen.
Dat is een hele verrijking.'
Ook hebben Van Rooy en Van Ee
gemeen dat ze veel aan hun studiege-
'Dat is bij ons net zo', reageert Van
Ee. 'In de vakantie heb ik mijn studie
genoten gemist. Allemaal werken ze
bij de Rabobank, dus je weet waar de
ander over praat - wat voor de docent
trouwens soms wel eens lastig is. Als
je moe wordt, peppen ze je wel weer
op. Op een gegeven moment wilde er
één zelfs stoppen, maar die is door de
klas gemotiveerd om door te gaan.
Zelf heb ik er over gedacht om over
te stappen naar bedrijfseconomie,
omdat dat meer in het verlengde van
mijn werk zou liggen. Maar ik weet
niet of ik dan weer in zo'n leuke
groep terecht kom.'
zo zijn eigen manier om tijd vrij te
maken voor de studiedagen en het
huiswerk. 'Die twintig uur per week
voor de opgaven moeten érgens van
daan komen', begint Van Ee. 'Ik kan
dus soms 's avonds niet weg omdat ik
moet studeren. Met mijn vriendin heb
ik dat tevoren goed doorgesproken.
Zij wacht nu met het vervolg van
haar studie tot ik klaar ben. In de tus
sentijd ben ik ontheven van huishou
delijke taken - dat is een bijkomend
voordeel! Op het werk merk ik dat
mijn baas erachter staat dat ik stu
deer, en ik kan bij hem aankloppen
als het soms eens moeilijk is om een
vrije dag te regelen. Na de zomer
gaan we 36 uur per week werken.
Dan krijg ik het wel drukker. Dat
Bankieren op de millimeter
Louterend netwerk
Méér dan 36 uur yan twee heeft
