'Het blijft een verschrikkelijk interessant gebeuren' ik altijd zo raar gevonden. In plaats A ontstaat eerst verschrikkelijke opwin ding, dan gaat het naar plaats B en is er in plaats A helemaal niks meer aan de hand. Het is inderdaad als een cir cus. Een heel wonderlijke gebeurtenis. Ben je aangekomen in Parijs dan is het afgelopen, dan valt het doek. Theo de Rooy heeft als renner wel eens gezegd: Als je in Parijs bent gearriveerd is het alsof je uit een soort gekkenhuis bent ontslagen.' Geheugen in je spieren Winnen vervolgt: "Het is dat isolement ook. Je leeft al leen in die wedstrijd en in je hotelka mer. Als je in Parijs bent mag je eruit. Ze hebben me vaak gevraagd of ik wel wat van Frankrijk heb gezien, of het land niet meer is dan een parcours, die drie weken. Ik denk juist dat je dat land veel intenser ervaart, omdat je je er doorheen moet worstelen. Je hebt je zintuigelijke waarneming, maar je m zijn. Dat is een kwestie van goed plan nen. Elke dag moet goed voorbereid zijn. Daarnaast vraagt het wielrennen veel improvisatie. Dat heb ik wel ge merkt in de Ronde van Vlaanderen, Luik-Bastenaken-Luik en de Amstel Gold Race. Er zijn heel veel mensen die op de beste punten langs de koers willen zijn. Je kunt het allemaal wel goed uitstippelen, maar als je vast komt te zitten in het verkeer houdt het toch op.' Volkomen groen pje meeS[e vragen krijgt hij natuurlijk over zijn glorieda gen op de Alpe d'Huez. Over het af zien en hoe zwaar het was. Winnen vervelen en ik trok me terug in een soort isole ment. Het leidde maar af van de kunstzaken. Lang zaam maar zeker begon ik me er weer goed in te voelen. Er kwam meer stabiliteit in de artistieke activiteiten. Toen Harry me belde schrok ik wel even. Ik vroeg me af wat het alle maal inhield. We hebben er over ge sproken en het leek me heel aardig om te gaan doen. Ik had een dosis ervaring en tegelij kertijd kon ik het met een behoorlijke afstand aanpakken. Ik heb er eerst los van moeten komen, nadat ik er al die jaren zo intensief mee bezig was ge weest. Nu kan ik op een vrij objec tieve manier naar het wielrennen kij ken. Het blijft natuurlijk een ver schrikkelijk interessant gebeuren.' Degelijk commentaar Inmlddels is hjj voorbereid op zijn taak. Dichtbij het peloton en toch op gepaste afstand. Een taak vol verrassingen. Winnen: 'Het is natuurlijk eerst aftasten wie ik allemaal in de auto krijg. Het gaat elke keer om zo'n drie mensen en het is de vraag in hoeverre ze in de sport geïnteresseerd zijn. Het aanbod aan gasten is groot. Mijn taak is om ze door een venster te laten kijken en daar degelijk commentaar bij te leve ren. Je kunt niet steeds dicht bij de wedstrijd komen, want je hebt je aan de regels te houden. Toch moet ik dat af en toe laten gebeuren, om ze het idee te geven er echt heel dichtbij te herinnert zich: "Langzaam maar zeker groei je erin. Terugblikkend denk ik wel eens: tjonge-jonge, heb ik dat alle maal gedaan? Het is verschrikkelijk lastig. Op het moment zelf heb je het niet in de gaten. Je draait mee, je zit te lijden net als iedereen. Ook toen ik won op Alpe d' Huez heb ik wel gele den. Tijdens de koers, maar daarna ook. Ik wist niet wat me allemaal overkwam. Ik was volkomen groen. Het blijkt nogal wat los te maken, als je zo'n etappe wint. Ik denk dat het nu nog veel erger is. De media zitten er nog veel dichter op. Het is nu nog moeilijker. Maar ja, de salarissen zijn ook gestegen, dus daar mag wel wat tegenover staan. Ik zou het wel weer doen. Ik ben gaan begrijpen hoe het in elkaar zit, hoe de wereld als radersys teem draait. Dan kun je er ook vrede mee hebben.' Wonderlijke gebeurtenis Is de Tour toch ook een genot? Winnen: 'Het is een heel merkwaardig fenomeen. Dat we reldje, dat kastje waar je in zit, ver plaatst zich drie weken lang. Dat heb moet je er ook op een heel fysieke ma nier doorheen werken en dat laat wel zijn sporen na. Behalve dat je dat land ziet en voelt en ruikt, ontwikkelt zich ook een ander geheugen. Het is een soort geheugen in je spieren. Dat heeft te maken met de temperaturen, het klimaat, de luchtvochtigheid, de zuur stof en de bergprofielen. Dat blijft je allemaal bij en geeft een veel totalere indruk van Frankrijk. Zo'n col als de Tourmalet in de Pyreneeën kan bijvoorbeeld heel benauwd zijn. Het is echt een hamer. Daar ben je dan op voorbereid, maar je moet er wel over heen. Mogelijk kan ik dat allemaal weer oproepen in de gastenwagen.' Focus op Den Bosch Eerst de Grand Dé_ part in Den Bosch. Winnen, met lichte voorpret: 'Het is iets heel bijzonders. Zo'n Tourstart is altijd een spektakel. Het hele focus is gericht op Den Bosch. De stad is sowieso al heel sfeervol. De aanwezigheid van de ka ravaan zal een behoorlijke duit in het zakje doen. Het zal een opwindende gebeurtenis zijn. Lekker druk.'

Rabobank Bronnenarchief

blad 'RaboMagazine' | 1996 | | pagina 7