Meestal krijg ik op maandag de nieuwe hitlijst op de fax. In on derling overleg wordt dan besloten welke clips we die week gaan uitzenden. Dan beginnen voor mij, omdat ik ook de redactie voor het programma doe, de voorbereidingen voor de RaboTop 40. Ik bel met de platenmaatschappijen voor de laatste informatie over de artiesten en voor wat leuke 'weetjes'. Het is altijd leuk als blijkt dat een wereldster ooit warme worsten heeft verkocht bij de Hema. Een collega kijkt op het internet voor ons popnieuws en ik lees alle popbladen uit binnen- en buitenland. Soms kom je dingen te weten die erg leuk zijn om te melden, maar die je onmogelijk kan gebruiken in je programma. Want dan heb je de grootste ruzie met de platenmaatschappijen en die heb je volgende week weer nodig. Als ik dan zo'n primeur twee weken later in een blad zie staan word ik gek. Hadden we er toch maar iets mee gedaan denk ik dan. Donderdagavond vroeg naar mijn bed want het wordt morgen een lange dag. Vrijdag is bij ons de opnamedag, dat bete kent voor mij vroeg uit de veren. Om negen uur ben ik dan in Almere waar een heel ontvangstcomité op me staat te wachten. Kleding, make-up (heb ik dat nodig?), regie en productie. Er wordt zorg vuldig een soort'koek'op mijn gezicht aange bracht, waarna ik mij in de meest flitsende kleding hijs. Is het vandaag alweer Koningin nedag of is oranje gewoon de favoriete kleur van mijn styliste? We nemen dan alle presentaties achter elkaar op en vervol gens worden in de montage de clips er tussen gezet. Doordat we in een kleine studio werken waar veel lampen han gen is het rond elf uur al zo'n veertig graden. Veel opnames moeten dan ook over omdat je onze oksels hoort klotsen. De dame van de make- up loopt paniekerig heen en weer met haar poederdoos en wij worden door de warmte alleen maar meliger. Meestal zijn we om zes uur klaar. We nemen twee afleveringen op en vinden we dat we wel een biertje hebben verdient. We lezen met elkaar de brieven die zijn binnen gekomen naar aanleiding van de vorige uitzen ding en genieten van alle complimenten die we daarin lezen. We heb ben het weer niet voor niets ge daan. overzichtelijkheid van mijn oude bank in Nieuwerkerk. Je kent al je collega's van haver tot gort. Je weet exact op welke functie zij zitten. Rabobank Ne derland is wel erg groot. Dan is het af en toe moeilijk een specifieke vraag snel bij de juiste afdeling neer te leg gen.' Bankieren is bankieren <jn eerste instan_ tie rekende ik er niet op dat ik bij de Infolijn kon blijven. Inkrimping speelt hier net zo goed. Overstappen naar een andere bank had ik niet op voor hand uitgesloten. Bankieren is bankie ren. Maar nu ik hier langer zit, zie ik dat er veel verloop van personeel is. Daardoor maak ik een goede kans om definitief in te stromen bij Rabobank Nederland.' Kansen 'Detachering was een grote stap voor mij. Zekerheid vind ik heel belangrijk. Omdat er toch een gezin netje achter mij staat. Nu denk ik: die sprong naar Utrecht had ik eerder moeten wagen. Andere mensen, een nieuwe werksfeer en nieuwe kennis van het betalingsverkeer zie ik hier. Waar zou ik bang voor zijn? Ik zie eerder kansen, dan bedreigingen.' Bart Ettekoven

Rabobank Bronnenarchief

blad 'RaboMagazine' | 1996 | | pagina 41