Patricia Thijssen, cliëntadviseur, Aantal gea-transacties door buitenlandse toeristen in 1995 trad in 1985 in dienst bij de Rabobank Valkenburg - Houthem. Dat was vier jaar voordat de bank een geldau tomaat plaatste. Haar herinneringen aan die tijd sprin gen spontaan naar boven. 'In '85 was Valkenburg echt nog de plaats voor de bouwvakvakantie. Dan stond de hal stampvol toeristen, op klompen, met bloot bovenlijf, half over de open balie han gend. We hadden touwen door de hal gespannen om de toeristen weg te houden bij onze eigen klanten. Het leek wel of al die 'Hollanders' zonder geld naar Valkenburg waren gekomen. Hier zaten drie mensen constant te bellen met andere Rabobanken, of er saldo was, of we mochten uitbetalen. En als er geen geld was, dan kreeg je heel wat over je heen. Op z'n minst een scheldpartij, maar ook de pennen en bloknootjes die op de balie lagen. Ik was toen nieuw in de bank en geloof maar dat het indruk heeft ge maakt. 'Daarna stond er een aantal seizoenen een grote stacara van hier tegenover de bank. Exclusief voor de 'dagelijkse bankzaken' van de toeristen. Daar zat iemand van het vaste personeel - vaak was ik dat - met twee vakantie krachten. De sfeer was er totaal anders, alsof ze zich in die caravan beter thuis voelden dan in de bankhal. Ze stonden er te zingen, hadden radio's bij zich, flessen bier. Kwamen gezellig met z'n tienen één briefje van honderd halen. Als er geen geld was hoorde je bijna altijd 'Dan komen we morgen toch terug'. Het was echt compleet anders. Ik heb daar een heel leuke tijd gehad. 'In vergelijking met destijds is het betaalgedrag sterk veranderd. En de mensen die toentertijd hier op vakantie kwamen, gaan nu naar de zonnige stranden. Het is 's zo mers nog steeds druk in Valkenburg, maar we hebben geen vakantiewerkers meer nodig. nieuwe pasmuntmachine hebben we in het begin best wel problemen gehad. Die werd geïnstalleerd en toen moch ten we het verder zelf uitzoeken. Zulke machines zijn heel mooi, maar een gevolg is wel dat er werk verlegd wordt. Nu moet er na vier uur nog van alles gedaan worden, je moet nog een diskette inlezen, daar heb je drie pc's bij nodig, daarna moet je een batch aanmaken en je moet kladmute- ren... Heel fijn, zo'n machine, maar er komt nog een hoop werk aan te pas. Het is wel zo dat het geld in de machi ne meteen op de rekening wordt ge boekt. De klant hoeft bij ons dus niet met een bonnetje naar de balie. Als je dat doet, houd je nog een hoop werk, want dan wil hij er papiergeld voor hebben of zo. Dus via dat apparaat wordt er altijd op de rekening gestort. Maar we hebben hier ook een klant met een parkeerterrein a 7 gulden 50 per keer. Die man komt dus echt met emmers vol munten aanzetten. Dan begin je weinig met een pasmuntma chine. Je neemt de emmer van hem over en je telt het geld achter in de bank.' Slik: 'Bij ons komt de gemeente Texel het parkeergeld storten. Dat proberen we ook na vieren te doen, want dat maakt een takke-herrie. We hebben nog zo'n telapparaat met buis jes waar maar 500 guldens in kunnen. Dan stopt 'ie, je moet het zakje wisse len en dan reutelt 'ie weer verder. Daar moet je echt de hele tijd bij blij ven staan. We hopen dat we straks een apparaat krijgen dat iets méér kan. Tot voor kort kwamen ook een hele boel horeca-mensen hun telefoongeld wisselen. Daar wilden ze dan tientjes voor terug. Wij zijn de enige bank op Texel die pasmunt telt. Dat bracht echt veel werk met zich mee. Nu wer ken ze gelukkig met telefoonkaarten.' Hospes: 'Wij hebben ook zo'n buis jesmachine in Echtenerbrug staan. Daar moeten ook echt emmers brug geld doorheen. Daar kan een mark tussen zitten, of zand, en dan slaat ie vast. Dus daar moet je inderdaad bij blijven staan.' 'We zitten nu wel vreselijk over die pasmunt te klagen, maar toch denk ik dat we wel verdienen aan het toeris me. Via onze bedrijfsklanten worden we er toch allemaal beter van; als zij goede zaken doen, doen wij dat ook. Maar ik denk dat wij in Lemmer ook overhouden aan de toeristen zelf. Als ik kijk naar de financieringen, de ver zekeringen, de saldi op de rekeningen, dan denk ik: ja, daar moeten we aan verdienen. En wat die ellende van zo juist betreft, er komen natuurlijk steeds meer machines en automaten, dus dat soort werk verdwijnt in de loop der jaren.' Slik: 'Maar zo'n machine kost ook geld. En je moet hem onderhouden, je moet ernaartoe om het bij te vullen, dat zijn toch allemaal kosten en uren die je moet terugverdienen. Hetzelfde geldt voor onze kantoren in de buiten dorpen. Daar zijn een hoop kosten mee gemoeid. Ik denk dat wij er tot nu toe aan verloren hebben. Maar aan de andere kant ben ik het met je eens dat de kosten naar verhouding steeds lager worden en dat we er uiteindelijk aan gaan verdienen. En dan dankzij de financieringen en dat soort zaken.' Amama: 'Nee, ik geloof niet dat we er veel op verliezen, maar ook niet dat we er ooit iets aan zullen verdienen. Onze zakelijke klanten, ja, die verdie nen eraan. En daarom hebben wij er ook profijt van. Maar niet recht streeks. "'""bank Texei Rabob*nk Sneek Rat>obink He Lenuns' nK Heemstede 7 Zandvoort

Rabobank Bronnenarchief

blad 'RaboMagazine' | 1996 | | pagina 11