'Ligt het aan hem of ligt het aan haar?'vroeg Paul Burghouts, lid
van de Hoofddirectie, zich onlangs hardop af. Hij was als één van
de weinige mannen toegelaten tot een zaal met driehonderd
vrouwen. De vrouwen wilden een vrouwennetwerk in het leven
roepen. Om daarbij iemand uit de Hoofddirectie als getuige te
hebben, moesten zij wel een man uitnodigen. Want in de Hoofddi
rectie zitten geen vrouwen. Ja, aan wie ligt het eigenlijk? En hoe is
de stand van zaken met betrekking tot de vrouwenemancipatie in
de Rabobank?
n de Caar en de Regiocommissies
van de Caar wordt maar zelden
gesproken over de positie van de
vrouw in de Rabobank. Jaequeline de
Ruijter is kantoormanager bij de Ra
bobank Breda en voorzitter van de
Regiocommisie Zuidwest Nederland.
De emancipatie van vrouwen staat
nooit op de agenda van deze commis
sie. Vanuit de achterban worden er
simpelweg geen vrouwenzaken aange
dragen. Volgens haar ontbreekt het de
meeste medewerksters aan animo om
zelf actief te werken aan verbetering
van de positie van vrouwen. De mees
te vrouwen die zij kent, leggen ook
niet veel ambities aan de dag. 'De
mannen in de organisatie zijn niet
echt vrouwvijandig', zegt ze, 'maar de
vrouwen komen te weinig voor zich
zelf op.' Ze noemt de Rabobankcul-
tuur toch wel een echte mannencul-
tuur. Het zit hem in kleine dingen. Bij
een discussie over openingstijden kun
je als vrouw nauwelijks een opmer
king maken over huishoudelijke
taken. Dan zegt al snel een of andere
man dat zoiets alleen voor vrouwen
geldt, alsof het daarmee niet de bank