Bingo. Uitgerekend in deze bus, waarin Nog altijd was voor de Deen dan ook niet meer dan een nuttige testkoers, waar Arm- strong zijn topvorm bewees met een prachtige overwinning. Ver achter hem kwam Erik Breukink binnen, zoekend naar de vorm van zijn beste dagen. Vooral vechtend tegen zichzelf wilde hij van geen opgeven weten, in de Waalse Pijl. Ook dat is moraal. LUIK BASTENAKEN-LUIK werd weer onder stralend zonnige omstandigheden en met grote vaart afgelegd. Voor de Rabobank-ploeg knokte de man die verwacht werd mee voorin: Rolf Sörensen. Voor de televisiecamera's liet hij een formida bele achtervolging zien, die hem terug bracht bij een groep vol favorieten. Het kostte hem zoveel kracht, dat hij niet meer mee kon springen naar het trio dat ging strijden om de winst: Armstrong, Gianetti en Richard. De laatste sprintte slim naar de zege. Sörensen eindigde als negende. Opnieuw Sörensen hield de eer hoog in de AMSTEI. GOLD RACE. Hij leek een kanshebber in een vluchtgroepje met Missaglia en I'eron, totdat de Italiaan Zanini zich aandiende uit de achtervolgende groep, met plannen om te winnen, waar de Italiaanse Deen andermaal voor moest passen. Sörensen was op de streep in Maastricht wel weer de beste Rabo-renner, op de elfde plaats. Hij had weer meer gedaan dan alleen meezitten. Ba Ette rt koven ben ik niet in het bezit van een rijbewijs en dus stap ik ook deze dag weer in de bus om naar mijn werk te gaan. Nog half slaapdronken zoek ik een plekje voorin, een vaste ge woonte want op deze manier hoef ik niet de hele bus door en dat scheelt op jaarbasis al gauw een fotokaart met handteke- o> O ning of honderd. Achter mij be is gint het even later te roezemoe- zen. Ik hoor mijn naam een paar keer vallen en al gauw wordt mijn complete curriculum vitae door de bus geschreeuwd.'Hij van GTST.je weet wel, van de Megafestatie.Ja joh, en ook van de RaboTop 40.' doorgaans alleen oude vrouwtjes zitten die me niet kennen omdat ik nog nooit in Koffietijd ben geweest, is een schoolklas uit Friesland onderweg naar Scheveningen neergestreken. Deze buitenkans, een 'bekende Nederlander' in het wild, laten ze zich niet ontgaan. Niemand zal het thuis geloven als ze geen bewijzen heb ben en dus moeten er handtekeningen komen en foto's worden gemaakt.Twee haltes, negen handtekeningen en vier keer op de foto later stap ik uit.'Hier kun nen Madurodam en het Kurhaus niet tegenop', roept hun leraar me na. De rest van mijn dagelijkse tocht verloopt rustig. De meeste mensen in de Rand stad reageren niet als ze een 'BN-er'tegenkomen.Toch heeft het enthousiasme van de klas van net ook zijn voordelen. Als we op stap zijn met de RaboTop 40 MusicTour, staan we het liefst in een klein plaatsje.'Hoe kleiner de plaats, hoe leuker de show',zeg gen we altijd tegen elkaar. In de Randstad zijn de mensen verwend, brutaal en hebberig (voor het gemak scheren we alles over één kam). In de dorpen daarentegen staan mensen echt met open mond te kijken als onze achttien meter lange vrachtwagen binnenrijdt. Hele dorpen lopen uit want er gebeurt weer eens wat op het plein voor de kerk. Ons promotie team kan gewoon door het publiek lopen zonder de meest vreselijke oneerbare voorstellen te moeten aanhoren. En ik kan aan de kandidaten op het podium gewoon vragen wat hun hob by's zijn zonder dat ze 'sex' in de microfoon roepen. Buiten de Randstad doet men name lijk nog gewoon aan paardrijden en postegels verzamelen. Komend weekend staan er weer een aantal van deze plaatsen op het programma. Achtereenvolgens word ik ver wacht in Kollum.Woudrichem,Tilburg en Rijen. Kollum? Volgens de computer ligt het 240 kilometer van mijn huis, helemaal in Friesland.Wacht eens even, als ze maar niet den ken dat ik met de bus ga... leter van

Rabobank Bronnenarchief

blad 'RaboMagazine' | 1996 | | pagina 29