Bingo. Uitgerekend in deze bus, waarin
Nog altijd
was voor de Deen dan ook niet meer
dan een nuttige testkoers, waar Arm-
strong zijn topvorm bewees met een
prachtige overwinning. Ver achter
hem kwam Erik Breukink binnen,
zoekend naar de vorm van zijn beste
dagen. Vooral vechtend tegen zichzelf
wilde hij van geen opgeven weten, in
de Waalse Pijl. Ook dat is moraal.
LUIK
BASTENAKEN-LUIK
werd weer onder stralend zonnige
omstandigheden en met grote vaart
afgelegd. Voor de Rabobank-ploeg
knokte de man die verwacht werd
mee voorin: Rolf Sörensen. Voor de
televisiecamera's liet hij een formida
bele achtervolging zien, die hem terug
bracht bij een groep vol favorieten.
Het kostte hem zoveel kracht, dat hij
niet meer mee kon springen naar het
trio dat ging strijden om de winst:
Armstrong, Gianetti en Richard. De
laatste sprintte slim naar de zege.
Sörensen eindigde als negende.
Opnieuw Sörensen hield
de eer hoog in de AMSTEI. GOLD
RACE. Hij leek een kanshebber in
een vluchtgroepje met Missaglia en
I'eron, totdat de Italiaan Zanini zich
aandiende uit de achtervolgende
groep, met plannen om te winnen,
waar de Italiaanse Deen andermaal
voor moest passen. Sörensen was op
de streep in Maastricht wel weer de
beste Rabo-renner, op de elfde plaats.
Hij had weer meer gedaan dan alleen
meezitten.
Ba
Ette
rt
koven
ben ik niet in het
bezit van een rijbewijs
en dus stap ik ook deze
dag weer in de bus om
naar mijn werk te gaan.
Nog half slaapdronken
zoek ik een plekje
voorin, een vaste ge
woonte want op deze
manier hoef ik niet de
hele bus door en dat
scheelt op jaarbasis al gauw
een fotokaart met handteke-
o>
O
ning of honderd. Achter mij be
is
gint het even later te roezemoe-
zen. Ik hoor mijn naam een paar keer vallen en al
gauw wordt mijn complete curriculum vitae door
de bus geschreeuwd.'Hij van GTST.je weet wel, van
de Megafestatie.Ja joh, en ook van de RaboTop 40.'
doorgaans alleen oude vrouwtjes zitten die me niet
kennen omdat ik nog nooit in Koffietijd ben geweest, is
een schoolklas uit Friesland onderweg naar Scheveningen
neergestreken. Deze buitenkans, een 'bekende Nederlander' in het wild, laten
ze zich niet ontgaan. Niemand zal het thuis geloven als ze geen bewijzen heb
ben en dus moeten er handtekeningen komen en foto's worden gemaakt.Twee
haltes, negen handtekeningen en vier keer op de foto later stap ik uit.'Hier kun
nen Madurodam en het Kurhaus niet tegenop', roept hun leraar me na.
De rest van mijn dagelijkse tocht verloopt rustig. De meeste mensen in de Rand
stad reageren niet als ze een 'BN-er'tegenkomen.Toch heeft het enthousiasme van
de klas van net ook zijn voordelen. Als we op stap zijn met de RaboTop 40 MusicTour,
staan we het liefst in een klein plaatsje.'Hoe kleiner de plaats, hoe leuker de show',zeg
gen we altijd tegen elkaar. In de Randstad zijn de mensen verwend, brutaal en hebberig
(voor het gemak scheren we alles over één kam). In de dorpen daarentegen staan mensen
echt met open mond te kijken als onze achttien meter lange vrachtwagen binnenrijdt. Hele
dorpen lopen uit want er gebeurt weer eens wat op het plein voor de kerk. Ons promotie
team kan gewoon door het publiek lopen zonder de meest vreselijke oneerbare voorstellen te
moeten aanhoren. En ik kan aan de kandidaten op het podium gewoon vragen wat hun hob
by's zijn zonder dat ze 'sex' in de microfoon roepen. Buiten de Randstad doet men name
lijk nog gewoon aan paardrijden en postegels verzamelen.
Komend weekend staan er weer een aantal van deze
plaatsen op het programma. Achtereenvolgens word ik ver
wacht in Kollum.Woudrichem,Tilburg en Rijen. Kollum?
Volgens de computer ligt het 240 kilometer van
mijn huis, helemaal in Friesland.Wacht
eens even, als ze maar niet den
ken dat ik met de bus
ga...
leter van