a;
Otten: 'Nee, nee. Een proef - en
daar hebben we het hier over - is juist
bedoeld om dit soort problemen
boven de tafel te krijgen. Dat geldt
ook voor collega Vos in Katwijk/Val
kenburg. Maar terugkomend op het
verhaal van de werkgelegenheid, onze
directeur schreef in een notitie dat
alles bespreekbaar was, alle roosterva-
rianten, mits kostenneutraal uitvoer
baar. Dan weet je wel waar de schoen
wringt want het betekent: Geen extra
krachten aannemen. De verwachting
is overigens, en dat ben ik met Vos
eens, dat op middellange termijn wel
wat extra mensen nodig zijn. Maar
hoe het op nog langere termijn zal
gaan, daarover heb ik mijn twijfels.'
Otten: 'Ik hoorde Vos ook nog iets
zeggen over de kansen die de nieuwe
cao biedt voor verdergaande flexibili
teit van zowel werkgevers als werkne
mers. Waar ik bang voor ben, is dat
de balans steeds meer richting werk
nemer zal doorslaan, dat vooral de
werknemer zich flexibel moet gaan
opstellen. Je zult, op het totaal van je
personeel, steeds meer flexibele krach
ten zien komen. We werken nu al met
jaarcontracten maar reken erop dat
het aantal uitzendkrachten flink gaat
toenemen. Op zich ben ik daar geen
tegenstander van maar ik vrees dat we
naar een vorm van flexibilisering toe
gaan die het bedrijf geweld aandoet.
Als je juist de vaste kern kwijtraakt
die de banken heeft gemaakt tot wat
ze nu zijn, dan kun je het nog weieens
moeilijk krijgen.'
Vos: 'Daar begrijp ik nou helemaal
niks van. Wat bedoel je met vaste
kern?'
Otten: 'Mensen met een contract
voor onbepaalde tijd. Wat ik van col
lega's uit het bedrijfsleven verneem, is
dat men toch probeert medewerkers
met zulke contracten eruit te werken -
zeker als het teveel inspanning gaat
kosten ze om te scholen. In hun plaats
komen dan goedkopere krachten,
onder het mom van flexibilisering. Als
ik vervolgens kijk naar de notitie 'Op
weg naar nieuwe arbeidsverhoudin
gen', dan denk ik: Nou, de zorgcul-
tuur, waarin we ons allemaal lekker
voelen, die verdwijnt zo langzamer-
hand bij onze organisatie. Dat is op
zich nog niet zo erg, want we zijn na
tuurlijk verantwoordelijk voor ons
eigen leven. Maar de notitie roept bij
mij toch ook vragen op. Er staat dat
de medewerker zich niet meer fijn
voelt in de huidige cultuur, na twee,
drie jaar iets anders wil. Prima, prima,
maar dat verwacht ik dan ook van het
leidinggevend deel van de bank. Als je
kijkt naar wie het langst in functie
blijft, dan is dat het middenkader.
Veertig, vijfenveertig jaar, dat is een
vrij star stuk. Die voelen zich zeker.'
Vos: 'Ja, mensen in die categorie heb
ben een aantal zekerheden en die
staan nu een beetje op losse schroe
ven. Ik herken het helemaal, het ver
haal dat Otten vertelt, dat de ervaren
mensen op de tocht staan. Daarom
vroeg ik ook: wat bedoel je met de
vaste kern. Ik denk dat je even terug
moet gaan. Waar zijn we nou binnen
de organisatie, binnen de hele maat
schappij mee bezig? Kijk eens naar de
ontwikkelingen in de marketing, van
productgericht, naar marktgericht,
naar mensgericht. Kijk eens naar alle
interactieve mogelijkheden die op ons
afkomen, naar Internet, naar video-
conferencing. Als je praat over werk
tijden, dan zeg ik: wat zijn straks nog
werktijden? Je ziet het nu al gebeuren,
dat mensen gewoon thuis werken en
het interesseert mij geen biet of één
van mijn mensen nou zestig uur bezig
is of tien. Ik ga met mijn mensen over
eenkomsten aan en dan zeg ik: Dit
lever je op, dat ga je kosten en als je
extra binnen brengt, krijg je zoveel
meer. Waar je het doet en hoe je het
doet, je gaat je gang maar, zolang je
de positionering, de stijl van de bank
maar in de gaten houdt.'
Vos zegt: 'Als je meer oplevert,
krijg je er iets bij. En als je minder op
levert?'
Vos: 'Dan moet je daar ook de con
sequenties van nemen. Ik denk dat het
in dat opzicht... harder wordt, hoewel
ik niet weet of je het zo moet om
schrijven. Ik heb weieens gezegd: het
is veel asocialer om mensen op een
plek te laten zitten waar ze niet thuis
horen. Nog los van de mensen op die
plek, de mensen die wel willen, lopen
tegen hen op, worden door hen ge
blokkeerd.'
Otten: 'Laat ik het even duidelijk
zeggen. Ik ben niet tegen de 36 uur als
zodanig. Maar of er ook echt uitkomt
wat de vakbonden met deze cao be
doeld hebben, vraag ik me af. Met de
invoering van de oude atv was het ook
de bedoeling dat er meer werkgelegen
heid zou ontstaan. Die is er niet geko
men en iets dergelijks vrees ik ook met
de invoering van de 36-urige werk
week. Zoals collega Vos terecht zegt,
de ontwikkelingen in met name de al
ternatieve distributiekanalen zijn gi
gantisch en dan moet je je nog maar
afvragen of zelfs 36 uur het behoud
van de huidige werkgelegenheid kan
garanderen. Dat is nog maar de vraag.'
Vos: 'Ik denk dat die 36 uur mini
maal behoud van werkgelegenheid be
tekent, jazeker. Als ik jouw baas (de
baas van Otten - red.) hoor zeggen:
prima maar het moet kostenneutraal
worden ingevoerd, dan denk ik: hoe
wil hij dat voor elkaar krijgen. Je hebt
een x aantal mensen, die werken
samen zoveel uur. Die laat je 10 pro
cent korter werken... als het goed ge
organiseerd zou zijn, kun je die men
sen nooit zomaar tien procent korter
laten werken want dan loopt het
spaak. Of je moet gewoon zeggen: we
hebben het als managers verkeerd ge
daan. We hadden blijkbaar nog veel
leegloop in de tent. Dus of het kosten
neutraal kan, is afhankelijk van eerder
gevoerd beleid.'