'Ik dacht dat het alleen
maar een
dip)
e was
Algemeen
Stijging WAO-instroom vooral onder jonge vrouwen
Mireille kwam twee jaar geleden opgebrand thuis te zitten
"Mijn collega's hebben me uiteindelijk
naar huis gestuurd. Iedereen had in de
gaten dat het niet meer ging, behalve ik
zelf. Mijn energie was totaal op." Aan het
woord is Mireille, een 29-jarige mede
werkster bij een lokale Rabobank. Haar
ervaringen zijn uit het leven gegrepen,
haar naam is -op verzoek- gefingeerd.
Colofon
Bedrijfsarts Roger Plum:
'Coaching laat te wensen over'
In ons land zijn het afgelopen jaar meer mensen ziek geworden en in de WAO terechtgekomen. Vooral vrouwen hebben een grotere kans om na
een jaar ziekte in de WAO te belanden. Binnen de Rabobank zijn vergelijkbare trends waarneembaar. Het ziekteverzuim is vorig jaar met een
half procent gestegen en ook de instroom in de WAO is toegenomen. Opmerkelijk daarbij is dat eenderde deel van deze medewerkers bestaat
uit vrouwen in de leeftijd van 25 tot 35 jaar. Veel van deze vrouwen zijn uitgeschakeld door het zogenaamde burn-out syndroom. Ze kampen
met spanningsklachten, extreme vermoeidheid en zijn emotioneel aan het einde van hun latijn. De medewerksters komen vooral in het eerste
jaar van hun dienstverband in de problemen. Op deze pagina het relaas van een jonge collega die twee jaar geleden door het burn-out
syndroom werd geveld.
Twee jaar geleden
werd het werk
Mireille teveel en
kwam ze totaal opgebrand
thuis te zitten. Het duurde
ruim acht maanden voordat
ze enigszins opgeknapt en
met een gezonde dosis in
zicht over de oorzaak van
haar problemen weer ge
deeltelijk aan het werk kon.
"Ik was continu doodmoe
en wilde eigenlijk alleen nog
maar slapen", vertelt Mir
eille. "Mijn hoofd zat hele
maal vol, er kon niets meer
in of uit. Ik had last van
hoofdpijn, buikpijn, paniek
aanvallen en hyperventilatie.
Bij het minste of geringste
foutje barstte ik in huilen
uit. Lange tijd dacht ik dat
het wel weer over zou gaan.
Rabokrant Extra is een uitgave
van Interne Media Rabobank
Nederland
Redactieadres:
Eindhoven EP B 16
Telefoon: (040) 217 71 18
Fax: (040) 217 71 36
E-mail: rabokrant@rn.rabobank.nl
balie gezet en startte al snel
met de opleiding, 'ik was
erg gemotiveerd. Ik ben ie
mand die altijd alles perfect
wil doen. Ik was wel bang
dat het werk en de oplei
ding te moeilijk voor me
zouden zijn. Ze legden me
wel uit hoe het werk inhou
delijk in elkaar zat, maar er
was te weinig aandacht en
begeleiding voor de puur
Dat het gewoon een dipje
was. Ik had helemaal niet in
de gaten dat het al veel en
veel langer niet goed ging."
Bijna een jaar daarvoor ver
ruilde Mireille haar baan
als filiaalmanager bij een
kledingzaak voor die van
cliëntadviseur bij de bank.
Ze werd meteen aan de
menselijke kant. Het kostte
me een hoop energie om
alles voor elkaar te krijgen
en ik wilde gewoon niet aan
mezelf toegeven dat het ei
genlijk allemaal te veel voor
me was."
Mireilles privé-leven kwam
ook onder druk te staan.
Thuis moest net als op haar
werk alles perfect voor el
kaar zijn. Het verwachtings
patroon van haar omgeving
baan bij de bank. Mijn fa
milie zei: ga jij bij de bank
werken met jouw opleiding?
Nou, ik zou ze wel eens
laten zien wat ik kon."
Tijdens haar ziekteperiode
had Mireille gesprekken bij
het maatschappelijk werk en
de bedrijfsarts van de
Arbodienst. Door die ge
sprekken leerde Mireille
haar eigen grenzen kennen.
Ze stopte met het cliëntad
vieswerk en werkt nu als
medewerkster geldhandelin
gen. "Ik haal nog steeds het
onderste uit de kan en ik
blijf gewoon een perfectio
nist", zegt ze. "Ik heb op dit
moment voor acht en een
half uur werk per dag, ter
wijl ik maar zes en een half
WAO instroom in 1998
25/34
35/44
45/54
Leeftijdscategorie
drukte ook als een last op
haar schouders. "Het
klinkt raar, maar mijn om
geving kijkt op tegen een
uur aanwezig ben. Het ver
schil is dat ik nu mijn gren
zen ken en voel wanneer ik
gas terug moet nemen."
'Ik was continu doodmoe en wilde eigenlijk alleen nog maar slapen'
"Het is de explosieve combinatie van perfectionisme en faalangst",
zegt Roger Plum, bedrijfsarts bij de Rabobank Arbodienst, in reactie
op het verhaal van Mireille. Plum zegt steeds vaker door managers te
worden gebeld over medewerksters die zichzelf voorbij lopen.
"Ze komen 's ochtends als eerste binnen, nemen nauwelijks pauze en
gaan 's avonds als laatste naar huis. Het zijn mensen die van het werk
een competitie maken. Maar die wedstrijd verliezen ze altijd. De
meeste vrouwen die ik zie met burn-out klachten zijn perfectionisten.
Ze worden geroemd door hun omgeving, worden overal voor ge
vraagd en kunnen moeilijk nee zeggen. Velen hebben niet de zeker
heid van een contract voor onbepaalde tijd, wonen nog maar kort
samen of zijn net getrouwd en hebben vaak hoge financiële lasten.
Daarnaast is het verwachtingspatroon binnen de bank hoog. Er wordt
van ze verwacht dat ze extra opleidingen en cursussen doen en krij
gen daarbij te weinig persoonlijke begeleiding. De coaching laat heel
vaak te wensen over. Met behulp van een mentorsysteem zouden deze
jonge vrouwen kunnen leren van de ervaring van een collega. We
moeten beter op ze letten, want het zijn meestal mensen die heel
goed zijn in hun vak.
3
